Positieve berichten over de melkprijs werken bij de DDB als een rode lap bij een stier:
Persbericht DDB:
“Zwitsers hebben met 50 cent hoogste melkprijs EU” kopte 7 december j.l. een wel erg positief en helaas onjuist, bericht op Boerenbusiness.nl en het melkveehouders Prikkebord
De DDB (Dutch Dairymen Board) nam naar aanleiding van de vermeldde melkprijs, contact op met haar Zwitserse collega’s bij BIG M, die de berichtgeving naar het rijk der fabelen verwezen.
Het bericht slaat op meerdere vlakken de plank mis. Ten eerste begint de titel al met een verkeerde veronderstelling: Zwitserland is geen lid van de Europese Unie en kan daarom nooit de hoogste melkprijs hebben van de EU.
Geen 50 cent
Daarnaast betaalt EMMI aan haar leden geen 50 eurocent uit, zoals in het persbericht wordt beweerd (en vermeld staat in de LTO melkprijsvergelijking).
A-, B- en C-melk
De melkprijs in Zwitserland is sinds de afschaffing van de melkquotering, nu drie jaar geleden, opgedeeld in een A- (interne markt), B- (Europese markt) en C-(wereldmarkt) melkprijs.
De genoemde 50 eurocent is de richtprijs voor A-melk.
Er zijn een paar kleine locale melkfabriekjes die inderdaad alleen in A-melkprijs uitbetalen. EMMI hoort daar echter niet bij.
In de regel ligt de aan de melkveehouders uitbetaalde A-melkprijs lager dan de richtprijs. En in de maandafrekening aan de melkveehouders wordt een deel van de melk in B- en C-melkprijs afgerekend. En dan ligt de uitbetaalde melkprijs natuurlijk veel lager aangezien dit een ‘mengprijs’ van alle drie categorieën is.
Melkprijs 40 cent, kostprijs 75 cent
De gemiddelde uitbetaalde melkprijs bij melkfabrieken als EMMI en Cremo (de op één na grootste melkverwerker van Zwitserland) lag in oktober rond de 40 eurocent, met een kostprijs van 75 eurocent.
Tendentieus
De DDB vindt de berichtgeving over de Zwitserse melkprijs om meerdere redenen tendentieus: de melkprijs is niet alleen flink opgeklopt, aan de praktijk in Zwitserland wordt geen woord gewijd, terwijl de omstandigheden er dusdanig zijn dat de kostprijs voor de productie van melk, veel hoger ligt dan de gemiddelde kostprijs in de EU. Daarmee wordt slechts een halve waarheid verteld, waar deze publicatie niet eens aan toekomt , doordat de vermelde melkprijs ook al niet klopt. Tot slot wordt de gepubliceerde Zwitserse melkprijs naderhand niet verhoogd met BTW, zoals in de EU gebruikelijk is. Waardoor de verschillen met de EU-situatie verder oplopen.
Door onjuiste berichtgevingen, wordt de problematiek in de (Zwitserse) melkveehouderij niet serieus benaderd.
Onderstaand vindt u de vertaalde publicatie van onze Zwitserse zusterorganisatie in de European Milk Board, BIG M, zoals die vandaag aan haar leden is verstuurd. Daarin vind u ook een voorbeeld van hoe de melkprijs wordt berekend. De niet-vertaalde versie kunt u vinden op de vermelde links.
Wie niet vecht, heeft al verloren
De gevreesde uitkomst van de Eerste Kamer over de AP 14/17 (Onderhandelingen Zwitsers parlement over landbouwbeleid van 2014 tot 2017, red), is uitgekomen: Melkproducenten krijgen niet het recht een verplichte aanbodsregulering in te voeren. Zoals al in de debatten tijdens de Nationale Raadsvergaderingen, werden ook deze debatten geplaagd door misverstanden, waarbij echter niemand de interesse opbrengt om deze misverstanden op te helderen.
1. Betekenis van de landbouw. De betekenis van de landbouw wordt door verschillende sprekers steeds weer benadrukt. Senator Graber stelt vast: “In uw Commissie wordt de grote betekenis van de Zwitserse landbouw steeds weer onder de aandacht gebracht, hoewel de landbouw slechts 1 procent aan het Bruto Nationaal Product toevoegt”. Wat betekent dat en waarom negeert de EMMI voorzitter dat hij met onze (goedkoop aangeleverde) melk alleen al 3 miljard Zwitserse Franken omzet? Zonder onze grondstof en imago, waaraan het EMMI zonder melkveehouders aan ontbreekt, zou Graber een nieuwe baan kunnen zoeken. Waarom negeert hij de grote afhankelijkheid van het toerisme en aanverwante branches aan de landbouw? Hoeveel miljarden brengt dat op?
2. Economisch achtergebleven gebieden. Citaat van Bondsraadlid Schneider Ammmann op de vraag naar verplichte invoering: " Het kan niet zo zijn dat we steeds interventie toepassen in economisch achtergebleven gebieden”. Wat bedoelde hij daarmee? Tot nu toe, hebben hij of zijn partij BLW nog nooit gezegd waar die gebieden liggen. Bedoelt hij bedrijven, die extensief werken (en daarmee overeenkomen met het streven van AP17) en weinig productie per arbeidskracht omzetten? Opheldering is noodzakelijk want iedereen p[raat over structuurverbeteringen maar niemand kan een bedrijf aanwijzen dat als voorbeeld genomen kan worden. Waar is de BLW bang voor. Voor de waarheid? Dat elk bedrijf dat in nieuwe structuren, zeg maar loopstallen, heeft geïnvesteerd, momenteel wordt gedwongen te stoppen?
3.Voedselsoevereiniteit: het begrip voedselsoevereiniteit is door de Via Campesina geïntroduceerd en betekent het recht van een land om in zijn eigen behoefte aan levensmiddelenproductie te voorzien en deze vorm van Agri-cultuur ook mag beschermen. Voedselsoevereiniteit heeft nooit de betekenis van een bepaalde hoogte aan zelfvoorziening!
4. Bijzonder betreurenswaardig is het, dat de Bondsraad weigert om het werk van de boerinnen (Agrarisch toerisme, boerderijwinkels etc.) in de SAK berekening (berekening van de standaardarbeidskracht, red.)te vermelden. De boerinnen brengen met hun arbeid een belangrijk deel van het bedrijfsinkomen binnen.
En terwijl in Bern de raden verder praten, wordt het melkschandaal alleen maar groter. Terwijl de (gentechvrije) Zwitserse melk krap is, betaalt de nummer twee van de Zwitserse melkverwerkers, Cremo, zijn leveranciers nog steeds 15% van hun melk uit als C-melk voor de prijs van
21 Rappen (17 eurocent)! Voor 65% wordt de A-melkprijs betaalt van 52 Rappen (43 eurocent) en 20% is B melk voor 49 Rappen (40 eurocent).
Hoe zullen de melkveebedrijven met deze miezerige melkprijs hun rekeningen betalen, laat staan de investeringen terug verdienen? Over reserves voor de oude dag, praten we al helemaal niet meer.
Maar zolang als wij, de boeren niet in opstand komen, zeggen de verantwoordelijke personen kort maar krachtig: we zijn het met elkaar eens.
BAUERN brauchen einen FAIREN MILCHPREIS!
faire-milch.ch/
Eine Aktion von BIG-M, der Bäuerlichen Interessengruppe für Marktkampf
milchstreik.ch/
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's melkveehouderij , landbouw , lto , melk , melkprijs , landbouwbeleid , ddb , stallen , melkveehouders , zwitserland , melkproducenten , btw , interventie , grondstof , kostprijs , inkomen en europese unie geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
De LTO Internationale Melkprijsvergelijking gaat bij Emmi AG uit van een mengprijs van 65% A-melk, 25% B-melk en 10% C-melk. Dan kom je voor oktober uit op 55,34 CHF = € 45,80. De seizoenstoeslagen en -aftrekken worden echter ook meegenomen. Daarnaast wordt uitgegaan van een bedrijf met 500.000 kg. En er zijn enkele inhoudingen.
De rekensom is voor oktober als volgt (in CHF): 4,0 seizoenstoeslag +3,6 kwantumtoeslag - 2,0 inhoudingen = 5,6 ofwel € 4,6.
Dus je komt uit op € 45,8 + 4,6 = 50,4.
Dit is exclusief BTW.
Uitgegaan wordt van een koers €/CHF van 1,21.
En 4,2% en 3,4% eiwit.
De meeste Zwitserse bedrijven zijn kleiner en hun gehalten zijn lager.
Dit zou allemaal niet als een verrassing moeten komen. De Emmi-prijs wordt al enkele jaren gevolgd. Er staat in het jaarverslag 2011 een prijs voor Emmi AG van 48,9. Verreweg de hoogste van alle gevolgde zuivelbedrijven.
Melkveehouders in Zwitserland namen in 2009 afscheid van het melkquotum. Na twee jaar van lagere melkprijzen ontvangen veehouders Peter en Helen Suter dit jaar weer zo’n €48 per 100 kilo melk.
Fotoverslag van dit bedrijf: boerderij.nl/Rundveehouderij/Foto-Video/…
“Zwitserse melkprijs”:
resultaat van gecompliceerde willekeur
Dat je op lange tenen trapt als je de LTO Melkprijsvergelijking bekritiseert, werd duidelijk na het persbericht van de DDB over de euforie over de Zwitserse melkprijs op Boerenbusiness.nl. Zo zou EMMI wél 50 cent uitkeren aan haar leveranciers en zou het bericht van de DDB ‘verkeerde stemmingmakerij’ zijn, aldus een reactie van het PZ op de site van Nieuwe Oogst.
Omdat Zwitserland drie jaar geleden de melkquotering heeft afgeschaft en een zuivelbeleid heeft geïntroduceerd dat veel weg heeft van het zuivelbeleid dat de EU Commissie wil invoeren, vindt de DDB het belangrijk dat de berichtgeving aan de Nederlandse melkveehouders over de Zwitserse melkveesector, zo volledig mogelijk is. In de berichtgeving van Boerenbusiness en Nieuwe Oogst ontbraken belangrijke feiten.
De DDB heeft informatie ingewonnen over de Zwitserse melksector bij zowel het PZ als collega-bestuurders van het Zwitserse BIG M. Informatie die duidelijk maken dat een reactie op de berichtgeving door Nieuwe Oogst over het persbericht van de DDB, noodzakelijk is.
Zwitsers standaardbedrijf
Bij de in de LTO Melkprijsvergelijking vermelde EMMI melkprijs van 50 cent, wordt uitgegaan van een melkveebedrijf met 500.000 kilo melk dat de maximale kwantumtoeslag ontvangt met daarbij een seizoenstoeslag. Het gemiddelde Zwitserse melkveebedrijf melkt echter volgens het PZ slechts 138.492 kilo melk terwijl een Zwitsers standaardbedrijf volgens het Zwitserse SMP, 180.000 kilo melkt.
Bedrijven met 500.000 kilo melk die de maximale kwantumtoeslag ontvangen, komen in Zwitserland weinig voor wat tezamen met de seizoenstoeslag, een aanzienlijk verschil oplevert in de daadwerkelijk uitbetaalde melkprijs bij EMMI, geeft ook het PZ toe in een schriftelijke reactie aan de DDB.
Verder is het van belang te weten dat er talloze melkprijsmodellen in Zwitserland zijn, meerdere daarvan bij één en dezelfde melkfabriek.
EMMI
EMMI is een NV. De Zentralschweizer Milchverband (ZMP) bezit 53% van de aandelen. De 3500 leden van de ZMP kregen in oktober de A-melkpijs uitbetaald voor hun leverrechten. Deze leverrechten waren vroeger het individuele melkquotum. Wie inmiddels meer melkt (en dat doen de melkveebedrijven in Zwitserland sinds de afschaffing van de melkquotering) krijgt daarvoor de B-melkprijs. Waardoor de gemiddeld uitbetaalde melkprijs lager wordt.
Nog 2400 andere leveranciers die direct aan EMMI leveren, maar geen lid zijn van ZMP, ontvangen in principe voor hun leverrechten (ter grootte van het vroegere melkquotum) voor slechts 65% de A-melkprijs, voor 25% de B-melkprijs en voor 10% de C-melkprijs. Die C-melk hoeft een melkveehouder niet te leveren, maar als hij afziet van levering van C-melk levert hij in het daaropvolgende jaar 10% van zijn leverrechten in. Waardoor zijn leverrechten jaar op jaar, steeds kleiner kunnen worden. EMMI verzekert zich op deze manier van goedkope melk.
Melkprijsmodellen
De in totaal bijna 26.000 Zwitserse melkveebedrijven hebben te maken met bijna 38 verschillende melkprijsmodellen. Deze modellen hebben het overzicht zo gecompliceerd gemaakt, dat de overheid er inmiddels al geen kaas meer van kan maken.
Bij de meeste melkprijsmodellen van de producentenorganisaties (PO’s) speelt het oude melkquotum een rol. Maar omdat er PO’s werden opgericht waarbij de leveranciers aan mogen leveren wat ze maar willen, kan nu bij de meeste PO’s ongelimiteerd melk aan worden gevoerd. De Zwitserse melkmarkt wordt daardoor sinds drie jaar systematisch overvoerd met melk.
Ook wordt er bij veel PO’s in melkleverrechten gehandeld...
Inmiddels hebben de melkverwerkers ( óók EMMI) contractmodellen ingevoerd waarmee ze de leverrechten per maand hebben vastgelegd, wat weer meer variatie oplevert in de uiteindelijke uitbetaalde melkprijs:
- Zentralschweizer Milchproduzenten ZMP: een twaalfde deel van je leverrechten is je maandelijkse leverrecht. Daarvoor krijg je de A-melkprijs, voor de rest ontvang je de B-melkprijs.
- EMMI directe leveranciers krijgen maandelijks voor 70% van hun oude leverrechten de A-prijs, voor 23% de B-prijs en alles daarboven voor C-prijs.
- Nordostmilch: maandelijks leverrecht met een mengprijs van A-, B- en C-prijs. Alles boven het maandelijkse leverrecht is mengprijs van B- en C-prijs. Zij hebben ook nog een variant, het zomermelk-model. Dan is het gemiddelde van de in juli, augustus en september geleverde melk, maatgevend voor het maandelijkse leverrecht.
- PO Oost Zwitserland: het leverrecht is gelijk aan de geleverde melk in het voorjaar. 90% is A-prijs, rest is C-melk. Je verliest in het volgende jaar 10% van je leverrechten voor A-melkprijs als je geen C-melk levert.
- Hochdorf directe leveranciers: A-prijs voor 95% van de in het voorjaar geleverde melk, rest is B-prijs.
Al deze contracten maken duidelijk dat van transparantie geen sprake meer is. De belangen van de melkveehouders zijn volstrekt ondergeschikt gemaakt aan de belangen van de melkverwerkers.
Verder toont dit overzicht aan dat de in de LTO Melkprijsvergelijking vermelde melkprijs van EMMI wel degelijk discutabel is. Omdat er bij EMMI geen sprake is van ÉÉN MELKPRIJS. Er is een veelvoud aan melkprijsmodellen en uitbetalingprijzen. (Terwijl ook de maximale kwantumtoeslag amper wordt gehaald). Zou het in dit licht bekeken niet beter zijn om de Zwitserse of EMMI “melkprijs” maar helemaal te schrappen uit de LTO Melkprijsvergelijking? Tevens als signaal aan de Zwitserse overheid.
Marktontwikkelingen
Ook de Zwitserse statistieken geven weinig reden tot optimisme voor melkveehouders: De gemiddelde melkprijs in 2012 bedroeg 47 eurocent, een daling ten opzichte van 2011 van 3.6 eurocent (gemiddelde kostprijs in Zwitserland is 75 cent). Sinds het jaar 2000 steeg de melkproductie met 9% terwijl de melkprijs met meer dan 20% daalde. Sinds augustus van dit jaar steeg de melkproductie met 1,7% terwijl de melkprijs met 3,8% daalde.
De kritiek van de DDB over de positieve berichtgeving betreffende de Zwitserse melkprijs, heeft niets te maken met ‘vervelende stemmingmakerij’ maar alles met de noodzaak om melkveehouders volledig te informeren. De DDB berichtgeving is tevens een dringende oproep én waarschuwing aan EU beleidsmakers om met een beter zuivelbeleid te komen voor na 2015. Waarmee de belangen van melkveehouders in de EU niet totaal worden ondergesneeuwd door de belangen van de melkverwerkers. Wiens lobby in de EU ook eenzijdig op eigen belang is gefixeerd.
De agrarische media spelen een grote rol in de beeldvorming van boeren. Een rol die ze serieus zouden moeten willen nemen. Dat kan alleen met volledige berichtgeving.
DDB: melkprijs Emmi correct
De Dutch Dairymen Board (DDB) geeft in een persbericht toe dat de in de LTO-Melkprijsvergelijking genoemde melkprijs van het Zwitserse Emmi klopt. In een eerder persbericht stelde de organisatie dat dat niet zo was.
DDB vindt wel dat het in de vergelijking gebruikte standaardbedrijf niet representatief is voor de gemiddelde Zwitserse bedrijfsomvang. 'Samen met de seizoenstoeslag levert dat een aanzienlijk verschil op met de daadwerkelijk uitbetaalde melkprijs bij Emmi.'
Discutabel
Bovendien is de in de LTO-Melkprijsvergelijking genoemde melkprijs wel degelijk discutabel, vindt DDB. 'Omdat er bij Emmi geen sprake is van één melkprijs. Er is een veelvoud aan melkprijsmodellen en uitbetalingsprijzen.'
Bron: nieuweoogst.nu/scripts/edoris/…
Het blijft gewoon altijd lastig om vergelijkingen te trekken tussen de landen onderling. Maar dat quotumvrij ook z'n beperkingen heeft blijkt maar weer!