Hoe kijkt Brussel naar de Nederlandse veehouderij, een route naar een oplossing, deel1..

De laatste weken valt alles en iedereen over elkaar heen met een mening en of plannen over de gevolgen van het verlies van de derogatie.

We hebben een heuse mestcrisis. En dat is niet goed. Alleen de term mestcrisis zorgt al voor onrust.

De afgelopen weken/maanden hebben enkele personen van Staf en SSC druk in de weer geweest met een EU WOB en een data base van de EC, de Joint Research Centre.

Dat levert een ander inzicht op en ook een route tot een oplossing.
Ik zal in een aantal stappen uitleggen wat wij tegen kwamen en waar er ruimte is. Want ruimte is er om de mestcrisis te verzachten.

De Nitraatrichtlijn stamt uit 1991. Doel is het monitoren van nitraten uit agrarische bronnen in grond en oppervlaktewater.
Gasvormige emissies zijn uitgesloten. Dat is al het eerste punt. De Derogatiebeschikking bevat elementen die het Nederlandse kabinet heeft laten optekenen die niets met de Nitraatrichtlijn te maken hebben.

De Nitraatrichtlijn verlangt van een lidstaat dat zij daar waar nitraten uit agrarische bronnen een risico tot norm overschrijding veroorzaken, zij die gebieden aanwijzen als kwetsbare zone. Nederland heeft er van begin af aan (1994) voor gekozen om het gehele oppervlak van Nederland aan te wijzen als kwetsbare zone. Vervolgens wordt een lidstaat verplicht om voor die kwetsbare zones elke 4 jaar een actie programma op te stellen. Buiten die kwetsbare zones hoeft er geen actie programma te komen. Dit is een route hoe een lidstaat denkt de norm van 50 mg nitraat/11.3 mg N per liter water te halen. Er zijn nu 7 actie programma s geweest. Hebben ze effect gehad? Nee, de waterkwaliteit is niet of nauwelijks gewijzigd in die drie decennia.
Voorafgaand aan zo'n actie programma behoort er een landenrapportage opgesteld te worden , een verslag legging van het resultaat van de afgelopen periode.

Brussel kijkt naar de volgende zaken:
- Grondwater onder de 50 mg nitraat per liter
- Oppervlaktewater onder de 11.3 mg N per liter water. Wat we tegen komen in de landenrapportage is dat Nederland per waterschap haar eigen norm kiest (tot 5 keer scherper dan de Brusselse norm) en ook fosfor betrekt in de Nitraatrichtlijn, terwijl die fosfor norm nergens door Brussel wordt gesteld.
- voorkomen van eutrofiëring waarbij er drie categorieën zijn , eutroof (biologische waterkwaliteit is ondermaats boven de chemische waterkwaliteit, potentieel eutroof (chemische waterkwaliteit veroorzaakt hier de eutrofiëring boven de biologische kwaliteit), niet eutroof ( chemische en biologische waterkwaliteit zijn in orde)
Ook kijkt Brussel naar de veedichtheid, waarbij de focus op kg N per ondergeschikt is. Let wel, een focus op veedichtheid op basis van mestplaatsing niet op basis van limitering staarten per ha.

Hieronder want screenshots die relevant zijn.