Door Jack Rijlaarsdam,
Het stikstofdossier is gekaapt door extreem groen en juristen. Hoewel de depositie van stikstof slechts één van de factoren met invloed op de natuur is, wordt dit sterk uitvergroot door de lobby tegen de veehouderij. Juristen zijn blijkbaar onder de indruk van het verbale machtsvertoon en daarom zeer voorzichtig bij het innemen van standpunten.
Tot zover de ambtelijke werkelijkheid. In de praktijk is het eigenlijk allemaal niet zo spannend. Er worden nauwelijks nieuwe vergunningen verstrekt, maar bedrijven zonder vergunning worden voorlopig gedoogd. In feite is er sprake van een standstil. Zo bekeken is het opmerkelijk dat de boerenprotesten nog steeds breed gedragen en massaal zijn.
Het gevecht om de stikstofruimte lijkt alleen maar een katalysator geweest van de weerstand, de echte pijn zit veel dieper. Na de Tweede Wereldoorlog was voedselzekerheid een speerpunt in het overheidsbeleid, na enkele decennia sloeg dat door naar overschotten. Er is de politiek veel aan gelegen de voedselprijzen laag te houden om onrust onder de bevolking te voorkomen. Doordat de voedselprijzen geen gelijke tred houden met de inflatie is er een voortdurende prikkel om op te schalen en te intensiveren, zodat toch een inkomen gerealiseerd kan worden. Tot zover het landbouwbeleid in een notendop.
Tegenwoordig lijkt alles opeens anders te moeten gaan. Dieren worden gelijk gesteld aan mensen, er wordt zeggenschap geclaimd over andermans eigendom, van het Nederlandse cultuurlandschap deugt niets en internationale handel is een doodszonde. Dat is een mening. Het opmerkelijke is alleen dat de burger dit verhaal is vergeten zodra deze als consument in een supermarkt staat. Sperzieboontjes uit Senegal, koffie uit Brazilië en sinaasappelen uit Spanje zijn gemeengoed. De kiloknaller verkoopt stukken beter dan het streekproduct.
Het boerenprotest wordt steeds meer een uiting van weerstand tegen stapeling van regelgeving en tegen torenhoge maatschappelijke wensen. Onzekerheid en een gebrek aan toekomstperspectief zorgen dat mensen denken dat zij niets te verliezen hebben. Uiteindelijk zal de verandering niet bij de burger, maar bij de consument moeten beginnen. Niet subsidies of regelgeving, maar het bestedingspatroon van de consument bepaalt hoe de boer van de toekomst er uit ziet.
Bron: Nieuwe Oogst
Deel ook jouw kennis en inzicht
De melkveehouderij staat bol van de ontwikkelingen. Elke dag worden er tientallen nieuwsberichten besproken en kennis gedeeld. Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Dus welke kant het op gaat zal voor iedereen wel duidelijk zijn,voedsel blijft goedkoop ,supermarkten persen iedereen uit en de boer zal altijd krijgen wat er daarna nog overblijft.
Dat is de realiteit en als je als boer wil blijven bestaan dan moet je jaarlijks opschalen.
Dus de boer van de toekomst zal grootschaliger te werk blijven gaan met behulp van heel veel techniek.
Wij staan open voor alle wensen maar kunnen dat niet gratis.
U als consument geeft aan wat u belangrijk vind en dat produceren wij.