Maagzuur is vloeibaar Chloor

Voor u gelezen op. voedingisgezondheid.nl/

De maag

HET BELANG VAN MAAGZUUR

Allereerst moet je weten dat problemen met maagzuur niet het gevolg zijn van teveel maagzuur maar van te weinig maagzuur. Het spijsverteringskanaal is een buis waarin voedsel van boven naar beneden hoort te stromen, maar velen merken dagelijks dat het ook andersom kan, van onder naar boven. Is dit een wrede grap van de natuur? Nee, zeer zeker niet. Er is een spier die open en dicht hoort te gaan en die de verbinding vormt tussen je slokdarm en je maag. Dit noemt men vaak de maagpoort of het middenrif. Deze spier hoort zich te sluiten als er voldoende maagzuur aanwezig is met de juiste zuurgraad (zeer zuur, een pH van 2 of lager). Bij onvoldoende maagzuur van de juiste pH sluit deze spier zich niet, waardoor het weinige maagzuur dat je hebt omhoog kan komen.

Hoe kan het dan dat het omhoog komt en niet op zijn plek blijft? Je moet weten dat het maagzuur maar voor 1 ding ontworpen is: de vertering van de grootste moleculen in ons voedsel, nl. de eiwitten. Deze moeten letterlijk opgelost worden in zoutzuur (maagzuur is waterstofchloride, vloeibaar chloor), de darmbacteriën kunnen deze grote moleculen niet afbreken. De allergrootste eiwitmoleculen in ons voedsel zijn dierlijke eiwitten en gluten in granen. Het mag duidelijk zijn dat als je te weinig maagzuur hebt je dus ook onvoldoende in staat bent deze kanjers van moleculen af te breken. Gevolg: een verstoppende en verstikkende massa van onverteerd eiwitrijk voedsel. Dit lokt anaërobe (zuurstofarme) micro-organismes als bacteriën en schimmels, de opruimers en vuilnismannen van moeder natuur. Deze doen zich tegoed aan de half verteerde massa d.m.v. gisting en rotting. Hierdoor ontstaan gassen, die een opgeblazen gevoel geven en ervoor zorgen dat het maagzuur omhoog gestuwd wordt.

Hieruit kun je dus opmaken dat je een slechte eiwitvertering hebt. Ga bij jezelf na wanneer deze klachten optreden en wat je dan gegeten hebt. De kans is erg groot dat deze klachten volgen na de consumptie van vlees, zuivel, eieren of granen. Met deze voedingsmiddelen ben je dus bacteriën en schimmels aan het voeden. Je kunt er dan voor kiezen om dergelijke voedingsmiddelen te vermijden, maar daar maak je je spijsvertering niet sterker van. Je blijft dan nog steeds zitten met de volgende problemen:

Je alvleesklier produceert alleen bij voldoende maagzuur van de juiste zuurgraad het basisch natriumbicarbonaat en je galblaas produceert alleen bij voldoende maagzuur van de juiste zuurgraad basische galzouten. Deze zijn bedoeld om het maagzuur enigszins te neutraliseren, omdat alleen bij de juiste zuur-basebalans de alvleesklier spijsverteringsenzymen produceert die van belang zijn voor de vertering van specifieke voedingsmiddelen, zoals pepsine (een eiwitsplitsend enzym), protease (een eiwitafbrekend enzym), lipase (een vetafbrekend enzym) en amylase (een koolhydraat afbrekend enzym). Het vermijden van eiwitrijke voeding lost dit probleem niet op, je moet je maagzuurproductie op gang zien te krijgen. Er zijn verschillende manieren om dit te doen:

- Eet meer hoogwaardig zout. Keltisch zeezout is het beste (www.keltischzeezout.com). De kern van alle zout is natriumchloride. Eenmaal in je lichaam wordt dit opgesplitst in natrium en chloride. De natrium gaat naar je bijnieren, de chloride naar je maagzuur. Het is de enige voedselbron van de mens van chloride, wat aangeeft hoe belangrijk zout is voor de mens! Denk ook aan zoutrijke planten als selderij, dat niet voor niets sel-derij genoemd wordt ('sel' is zout).
- Wees niet bang voor zuren. Denk hierbij aan appelazijn of balsamico-azijn, maar ook zure, gefermenteerde voeding en dranken, zoals zuurkool, volle yoghurt (als het grote melkeiwit caseïne in koeienmelk een probleem is dan kiezen voor yoghurt van geiten- of schapenmelk), brooddrank, zuurdesembrood (kies voor oude graansoorten als rogge, gerst, spelt, kamut en vermijd tarwe), zure bessen etc.

Ten slotte moet je je nog afvragen hoe het kan dat je zo weinig maagzuur aanmaakt. De oorzaak hiervan is: stress. Ieder van ons is wel eens in de rouw geweest door het verlies van een dierbare. Je krijgt dan letterlijk geen hap door je keel. Je lichaam zet dan alle zeilen bij om je uit de stress te krijgen en wil geen energie verspillen aan voedselvertering. We leven in een adrenalinesamenleving waarin we onder chronische druk staan: financieel, relationeel, professioneel, etc. Deze voortdurende staat van stress verzwakt onze bijnieren, waardoor we te weinig maagzuur aanmaken en een slechte eiwitvertering krijgen. Als je meer wil weten over hoe de bijnieren de voedselvertering, maar ook de bloedsuiker- en hormoonspiegel, beïnvloeden,