Monopoly dierengeneesmiddelen

In de "Boerderij"nummer 43 (24 juli 2007) haalt professor Ludo Hellebrekers als voorzitter van de KNMvD ( Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde ) nogal uit naar zijn broodgevers.
De diagnose, behandeling,medicatie en controle moet in strakkere banen.
Het hele hebben en houden haalt hij uit de kast om alles te onderschrijven.
Terug dringen van MRSA, GVP, Voedselveiligheid en Volksgezondheid.
Hiermee kun je in principe altijd scoren.
Ludo moet natuurlijk niet vergeten de liberalisering niet alleen bij de boeren zich heeft toegeslagen maar ook zijn achterban hier mee te maken heeft.
De reguliere dierenartsen hanteren enorme marges voor wat betreft de verkoop van medicijnen. De vrije jongens spelen hier gelukkig op in.
Doorsnee medicamenten die 1/3 goedkoper zijn bij deze aanbieders is een gegeven die de reguliere beroepsgroep langzaam aan hun neus voorbij zien gaan.
Als braafste jongetje van de klas probeert de voorzitter van de KNMvDvia wetgeving een controle- en sanctieregeling in het leven te roepen om deze praktijken tegen te gaan.
Om medicijnen te betrekken van de vrije jongens heb je dezelfde eisen en verplichtingen als de dierenarts om de hoek.
Bedrijfsgezondheidsplan en registratie van de gebruikte medicijnen tot het voorraadbeheer.
Uiteraard heb je bij acute gevallen je eigen dierenarts nodig maar deze handelingen zijn ook niet gratis. De artsen hebben zelf ook de vrijheid waar ze de medicijnen van betrekken. Naar mijn mening liggen de marges van de geleverde medicamenten op een zodanig niveau dat dit wordt weergegeven met de volgende zin, " Zeeleuvjew trekt oe aardig de poot oet."