Landbouw Akkoord: Bied het wel perspectief?
Gisteren avond heb ik in een app groep een uiteenzetting gegeven hoe we van een stikstof dossier in een landbouw akkoord belanden.
Lees hieronder.....
Hoe het begon en waar zijn we nu in beland.....
In 1992 kwam de habitatrichtlijn, elke lidstaat moet haar natuur aanwijzen en beschermen. Nederland wijst in een aantal stappen, te beginnen in 1994 haar te beschermen natuur aan. Tevens stelt men op dat moment vast welke habitat typen en soorten er beschermt moeten worden met ieder haar eigen areaal verschillend over de natuur gebieden. Ook wordt er bij de aanwijzing de doelen vast gesteld. Verder is er vanuit de EU een 6 jaarlijkse monitoring verplicht. Nederland voldoet vanaf begin aan de EU voorwaarden.
In de 2006 en verder wordt de habitatrichtlijn geïmplementeerd in de Nederlandse wetgeving, de natuurbeschermingswet (Nbw) die in 2017 over gaat in de wet natuurbescherming. In die Nbw wordt bepaald dat elk nieuw project, individueel of gezamenlijk ( onderhoud N2000 uitgesloten) VOORAFGAAND onderworpen moet worden aan een toets die bepaald dat er geen significante gevolgen zijn van het project voor de te beschermen natuur. Vanaf febr 2009 moet elk project een Nbw hebben. Onderdeel van die toets is een berekening die aantoont dat er geen toename is van stikstof depositie.
In 2012 schrijven V Dobben en andere onder invloed van een politiek bestuurlijk besluit een rapport die vast stelt bij welke N depositie een habitat mogelijk significante gevolgen ondervindt. Dit noemt men de kritische depositie waarde, een vastgesteld getal op basis van een deskundige oordeel, niet wetenschappelijk onderbouwd.
Omdat er vanaf dat moment, onder invloed van de KDW, geen depositie toename meer mag wezen, raakt in sommige gebieden de stikstof ruimte op om nieuwe projecten te starten. Ook een slecht huishoudboekje van de overheid is hier debet aan.
Om dit probleem op te lossen werd er tussen de sector partijen en de overheid een convenant gesloten, het PAS. De sector zou 10 kton reductie leveren in ruil voor 5.6 kton ontwikkelingsruimte. Maar omdat het huishoudboekje van de overheid niet op orde was werd er geweld gedaan aan de wettelijke bepaling van het VOORZORGSBEGINSEL.
Ondanks vele waarschuwingen vooraf onder andere van topadvocaat Franca Damen, ging het PAS op 1 juli 2015 in werking en waren daarmee vele illegale situaties gered, om op 29 mei 2019 weer te sneuvelen voor het hoogste rechtsorgaan , de Raad van State, onder de moverende redenen die vooraf aan het PAS al bekend was.
En omdat er op dat moment geen antwoord was op de wettelijke bepaling uit de Nbw , zat Nederland tot op de dag van vandaag op slot.
Verwoedde pogingen ten spijt. Nederland liep tegen door haar zelf gestelde kaders aan.
Maar niet alleen stikstof was zo'n kader, ook ruimte was er een. Door forse migratie en Nederland doorvoer land, komt er een groot te kort aan wonen, wegen, blokkendozen en recreatie.
En in diverse mislukte opzetjes, gearrangeerd door het kabinet, uitgevoerd door sector partijen probeert men Nederland te herinrichten, te herverdelen.
De ontknoping komt op 10 juni 2022, waarbij ruimte, water, klimaat en stikstof samensmelten in het Nationaal Programma Landelijk Gebied, het NPLG. Waardeloze top down communicatie zorgde dat de crisis compleet was. Vredesduif en crisis manager Remkes werd ingevlogen en bedacht dat partijen er gezamenlijk maar uit moesten komen in een landbouw akkoord. En zo geschiedde. De overheid neemt de lead, grossiert in rapporten en dirigeert sector partijen naar het gewenste doel. Wederom onder invloed van politiek bestuurlijke keuzes wordt er gewerkt aan een herverdeling van het eigendom en veekrimp. Het offer, onder invloed van de rapporten diarree, wordt een annexatie van 40 % van het landbouw areaal en getrapte veekrimp.
Stikstof lijkt geen issue meer te zijn en de jacht op stikstof vergunning ruimte verstomd.
Sector partijen hebben op moment de volgende keuze, of beter gezegd, het volgende dictaat.
20 % generieke veekrimp op basis van dierrechten(rechtstreeks of via afroming handel)
180.000 ha annexatie voor bossenstrategie en energie transitie.
450.000 ha overgangsgebieden,
gronden rond beekdalen, N2000 en veenweidegebieden moeten omgevormd worden naar landschapsgrond waarbij uitmijnbeleid zorgt voor zeer extensief gebruik. Gve normen doen hun intrede bij grondgebonden bedrijven, intensieve veehouderij wordt gedwongen al hun mest te ver/bewerken en binnen 25 km af te zetten. Bij geen definitief besluit EU over Renure betekent dit einde intensieve veehouderij. Ook convenant dierwaardige veehouderij geeft deze sectoren het laatste zetje. Daarnaast staan er nog vele issues op het menu.
Het antwoord van de sector partijen is innovatie. Normaliter is innovatie ook een oplossing om uit de crisis te komen, maar met de wettelijke kaders en doelen die de overheid blijft stellen en het ontbreken van een politieke meerderheid om nieuwe solide wetgeving te maken, een zinloze bezigheid. Een VOORZORGSBEGINSEL zorgt wederom dat sector partijen zich klem manouvreren.
En als laatste tobben sector partijen met het maken van een keuze.
Een keuze voor de blijver, een keuze voor de stopper of een keuze voor de politieke vrienden.
Op 22 juli 22 stonden meer dan 50.000 boeren families te luisteren naar de voormannen en vrouwen. Mooie beloftes, prachtig gebaar. Maar er is er niet 1 van waar gemaakt. Diezelfde egootjes zitten nu aan tafel om bijv dat gebied, de Veluwe en Gelderse Vallei, te verdelen onder de ngo's en overheid in de vorm van landschapsgrond.
En de boer..... normaliter ploegt hij voort....maar nu gaan de meeste het einde van de voor zien....
