Column Sjakie - Van gras tot gas
Roelof Joosten streeft naar industrieel geproduceerde melk
Beleidsmakers en ook belangenbehartigers hebben de afgelopen anderhalf jaar duidelijk stelling genomen in het duurzaamheidsdebat in de melkveehouderij. Mooie verhalen over grondgebondenheid en weidegang ten spijt ligt er nu vooral regelgeving die zich richt op mineralenefficiëntie. Mestverwerking en intensivering worden gestimuleerd. Zelfs topman Roelof Joosten van FrieslandCampina wil het groene imago van de koe in de wei verruilen voor het beeld van industrieel geproduceerde melk.
Onder druk van voedingsgiganten als Unilever en Mondelez werkt FrieslandCampina al langer aan klimaatneutrale groei en verlaging van CO2-emissie. Fabrieken worden geoptimaliseerd, groene stroom aangekocht en rmo’s lichter gemaakt. De winst is nu nog te halen bij de productie van melk. Joosten wil dit dossier nu koppelen aan het mestoverschot. Het streven is in 2020 op 1.000 melkveebedrijven een installatie te hebben draaien die mest door vergisting omzet in groen gas en kunstmestvervanger. Het mes snijdt dan aan meerdere kanten: het geproduceerde gas verlaagt het gebruik van fossiele brandstoffen en de overblijvende mest zou de plaats in moeten nemen van de energie slurpende kunstmestproductie.
Het plan loopt wat vooruit op de wettelijke erkenning van kunstmestvervangers, maar technisch is dit een redelijk verhaal. Het plan is echter de doodsteek voor het zorgvuldig opgebouwde imago van de sector. De vergisters dienen te worden gevoed met verse mest. Deelnemende bedrijven worden dus in feite gedwongen hun vee op te stallen op industriële wijze om alle reststromen te kunnen benutten. Dit is behoorlijk strijdig met het streven naar het zichtbaar houden van onze koeien en verhoging van het aandeel weidegang.
Voorlopig zijn er nog genoeg andere manieren om de CO2-productie op bedrijfsniveau te verminderen. Stroomproductie uit wind en zon zijn voor de hand liggende opties. Ook administratief is er wat te winnen. Het dieselgebruik dat FrieslandCampina voor de leden schat bij gebrek aan gegevens ligt in onze situatie meer dan twee keer hoger dan het daadwerkelijke verbruik inclusief dat van onze loonwerker. We moeten er voor waken dat de nieuwe strategie ons opgebouwde groene imago niet kapot maakt. Voor je het weet is de nieuwe slogan: “Van gras tot gas.”
Bron: Nieuwe Oogst
Deel dit topic
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's mest , gras , melkveehouderij , emissie , koeien , melk , koe , frieslandcampina , campina , energie , mestoverschot , weidegang , regelgeving , stallen , vee , loonwerker , mestverwerking , koe in de wei , grondgebondenheid , sjakie , unilever en installatie geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Het rendement ligt alleen iets hoger bij verse mest, waardoor je iets meer koeien nodig hebt bij weidegang om het nog rond te rekenen.
Hoop dat hierover in de ledenraad het laatste woord nog niet gesproken is!
Meneer Joosten wordt betaald om melk te verwerken en niet mest!
Misschien zie ik het te simpel......
Jan hobbyboer, hoezo industriemelkers subsidiëren, die installaties moeten echt wel door de boer betaald worden die hem aanschaft en het helpt ons niet om net te doen alsof we in Nederland industriemelk maken, kom op zeg hoeveel% van de bedrijven in Nederland melk nu zonder grond een paar duizend koeien?
Huuropbrengst waar we niets voor hoeven te doen past ons allemaal wel!
Het gaat niet om weidegang, duurzame energie of om mestverwerking. Het gaat om de vermindering van CO2-emissie per kg melk. Met een duur woord decarbonisatie. Dat gaat letterlijk elke denkbare bedrijfstak van de gehele economie treffen en de melkveehouderij vormt daarin dus geen uitzondering.
In de invulling hieraan komt het mij voor dat uiteindelijk iedereen die een zinvolle weidegang bedrijft (dus niet strak 120dgn met 6h) net zoveel CO2-emissie reductie kan laten zien (door het voerspoor) dan diegene die met mono-mestvergisting een CO2-emissie reductie laat zien door duurzame (a.d.h.v. vermeden fossiele CO2 uitstoot) energie productie.
Jullie mogen best wel eens tevreden zijn dat er in ieder geval een plan is want als dat plan van buiten de sector moet komen (of zal gaan komen) dan weten jullie het wel.