Column Sjakie - schaalvergroters geven zelf aan waar hun toekomst ligt
Door Jack Rijlaarsdam,
Terug kijkend op de laatste eeuw melkveehouderij in Nederland hebben zich opvallende ontwikkelingen voor gedaan. Onder druk van een hongerige achterban werd van de landbouw een verhoging van de productie verwacht. Mechanisatie maakte schaalvergroting mogelijk, het gebruik van krachtvoer en kunstmest zette aan tot intensievere methoden van veehouderij en het verstrekken van subsidies heeft de schaalvergroting nog meer aangejaagd. Uiteindelijk keerde de wal het schip, om overproductie in te dammen werd de melkveehouderij in het gareel van de quotering gedwongen. Nu er nieuwe afzetmarkten zijn gevonden en de quotering verdwijnt, heeft menig melkveehouder plannen het bedrijf uit te breiden.
Ondertussen zijn de verwachtingen die de maatschappij van ons heeft behoorlijk veranderd. Kwalitatief goed voedsel produceren is al lang niet meer voldoende. Dit dient te gebeuren met respect voor dier en omgeving. De zuivel speelt hier gretig op in en probeert zich te onderscheiden met weidegang, duurzaamheid en andere mooidoenerij. Zolang met deze thema’s extra geld uit de markt is te halen, valt er geen wanklank. Het voldoen aan bovenwettelijke eisen lijkt echter steeds meer op te schuiven naar een nieuwe standaard waar geen beloning uit de markt aan is gekoppeld.
Vooral het dossier weidegang heeft in een korte tijd een flinke ontwikkeling doorgemaakt. In beginsel door kaasproducent Cono omarmd om zich in de markt te onderscheiden. Binnen enkele jaren stond weidegang synoniem voor een goede verzorging. Onder druk van maatschappelijke organisaties is vorig jaar zelfs een convenant afgesloten om de jaarlijkse daling van het aantal bedrijven met weidegang tot staan te brengen. Om deze tendens tegen te gaan ziet FrieslandCampina zich genoodzaakt een deel van het melkgeld in te houden en weer onder de weiders te verdelen.
De gestage schaalvergroting stuit eveneens op de nodige weerstand. Binnen LTO wordt daarom met de gedachte gespeeld om weidegang als verplichting in te zetten bij uitbreiding van de veestapel. Het merendeel van de melkveehouders lijkt het gebruik van weidegang als wisselgeld als een gemakkelijke weg naar maatschappelijke acceptatie te zien. Het is ook een kwestie van tijd tot het maximum aantal dieren per locatie wordt begrensd. Dat zal slechts een kleine minderheid met echt ambitieuze groeiplannen raken. Dit is tevens een groep die vasthoudend blijft in de voorkeur voor opstallen. Vol vuur wordt dan verwezen naar landen waar vele honderden melkkoeien op één locatie volkomen geaccepteerd is. In feite geven deze schaalvergroters zelf aan waar hun toekomst ligt.
Bron: Nieuwe Oogst
Deel dit topic
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's mest , melkveehouderij , landbouw , lto , stage , koeien , frieslandcampina , campina , krachtvoer , voer , schaalvergroting , zuivel , kunstmest , duurzaamheid , mechanisatie , weidegang , cono , dieren , stallen , melkveehouders , melkveehouder , sjakie , melkgeld , voedsel en toekomst geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
De achterblijvers blijven met een consument zitten die voor het product niet meer wil betalen als voorheen, moeten ze de premie/toeslag toch nog uit eigen zak trekken bij de toekomstige weideboeren, "de klant is koning"
Ik denk echter niet dat de schaalvergroters gaan verkassen naar het buitenland. Dan hadden ze dat allang gedaan, want er zijn vele plekken waar het voor grote boeren goedkoper boeren is dan in Nederland. Doordat ze nu blijven in Nederland, wordt de niet-groeier ook getroffen/geconfronteerd met de nieuwe standaard vanuit bovenwettelijke eisen.
Wij zagen die bui al aankomen in 2009 en zijn daarom naar Frankrijk gegaan, waar er normale gezinsbedrijven zijn met een gemiddelde van 300000 l, wel meer grond vaak omdat er veelal een akkerbouwtak bijzit.
Zo zal de gemiddelde consument ook over de koeien gaan denken die opgestald staan.
Je kunt nl. nooit!!!!!!!!! aan een burger uitleggen dat een koe die op 3 ha door een wei loopt 't slechter heeft dan in een super de luxe stal op roostervlooer, of blijf jij zelf ook liever altijd binnen en nooit naar buiten toe.
Hiermee probeer ik uit te leggen hoe het merendeel van de consument denkt en blijft denken!
Schaalvergroter heeft juist veel geinvesteerd in comfort,en dat voor de zomer EN de winter periode!
Om dan vol vuur te vertellen dat collega,s die een andere mening hebben over koeien houden maar ff de les te lezen vind ik knap...
Voor het overige kan ik me er wel in vinden!
Heel simpel is de redenatie: ik zou ook niet altijd binnen willen zitten, wel als het regent en koud is ( winter) dat is geen probleem.
Of deze beeldvorming terecht is vind ik minder interessant, je moet hier wel op inspelen als verkopende/ producerende partij.
Voorop gesteld, de kostprijs tov. van de kostprijs van een buitenlandse collega is één van de belangrijkste zaken, daar ben ik het volledig mee eens, dit bepaald ook of je bedrijf Wereld proof is. ( om maar weer eens een nieuwe term te introduceren)