Door Harm Holman,
Elk jaar is er weer een bericht over de hoge kostprijs, met een beeld dat het toch wel kommer en kwel is in de melkveehouderij. Heeft Dutch Dairymen Board gelijk met haar studie van eind juni naar productiekosten van melk? Het is maar hoe je er naar kijkt.
De beste 25 procent van de bedrijven in Europa verdient heel goed. Die bedrijven hebben een melkprijs nodig van 33 cent om alle kosten te kunnen betalen en de toegerekende kosten vergoed te krijgen. De slechtste 25 procent heeft een melkprijs nodig van 52 cent. Dit is een verschil van maar liefst 19 cent. In Nederland ligt dit verschil jaarlijks tussen de 10 en 15 cent. In alle landen zie je hetzelfde beeld. De helft van de bedrijven is rendabel en de andere helft niet. De slechtste 25 procent krijgt geen vergoeding voor arbeid en geïnvesteerd vermogen.
Bij een gemiddelde boer gaat van elke liter melk 10 cent naar de bank. Bij financiering boven de 2 euro per liter melk ga je richting de 15 cent per liter melk, een derde van het melkgeld. Een Engels collega die 4 miljoen liter melkt en schuldenvrij is, rekende voor dat hij in tegenstelling tot zijn Nederlandse collega niet 4 ton rente en aflossing naar de bank hoeft te brengen. Dat scheelt wel een hele mooie auto. En een trekker erbij.
Kortom, de verschillen in schaal- grootte en efficiëntie, kosten en opbrengsten en financiering verklaren waarom de ene boer het moeilijk heeft en de andere veel geld verdient. Dat betekent dat het kostprijsverhaal van Sieta van Keimpema, een vertekend beeld geeft. Goede ondernemers verdienen goed en een deel van de bedrijven zal, als het nu niet lukt, nooit rendabel worden.
Uit de EDF-cijfers blijkt dat het niet ligt aan de melkprijs die FrieslandCampina betaalt, maar aan hoe het bedrijf opgezet is en hoe goed je technisch boer bent. Klagen helpt niet, melkveehouders doen er goed naar hun zichzelf en hun eigen kostprijs te kijken.
Lees de complete column met meer cijfermatige onderbouwing in de Nieuwe Oogst van afgelopen zaterdag.
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's melkveehouderij , melk , frieslandcampina , melkprijs , campina , europa , ddb , melkveehouders , boer , rente , bank , sieta , melkgeld , financiering , kostprijs , verdienen en engels geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Gun een boer een redelijk inkomen met een vergoeding voor arbeid en ingebracht vermogen maar zolang de LTO dom blijft lullen en uitgaat van saldo's zal dat wel niet lukken.
In Frankrijk ligt de kritische melkprijs een stuk lager, ongeveer op 31 cent.
De markt hebben we niet in de hand, dus inzetten op een zo laag mogelijke kostprijs als individuele boer, met belangenbehartigers die dat inzien en zich daar sterk voor maken.
we hebben vanaf 2010 een (zeer) goede melkprijs ontvangen, de kostprijs is dus gestegen.
er is de afgelopen jaren veel geinvesteerd in vaste kosten, met name als gevolg van investeringen in extreem hoge grondprijzen en grote veestallen.
2013 was toch geen slecht melkprijsjaar, maar als er dan de vorige week wordt geschreven dan de gem. veehouder slechts € 8.80 per uur uit zijn bedrijf kan halen, dan is dat niet erg veel.
Moeten de bedrijven ook een tegen het personeel zeggen. Vanaf nu krijgen jullie € 8.80 per uur. Ligt Nederland wel snel plat.
In principe moet je uitgaan van bedrijfeconomische getallen. Bedrijven moet en ook over te nemen blijven door de jongere generatie en de bedrijfverlaters moeten dan ook wat op hebben gebouwd voor de oude dag. Daar is nu niet veel voor over.
Maar het gaat hier over geen column, een column stond elders en was van Sjakie over ‘PAS’.
Dit was een analyse van wel over 4 kolommen breed en daar is een stukje uit genomen.
Teneur van het verhaal was, er zijn enorme verschillen in kostprijs én in verdienste binnen de EU.
Hij geeft voorbeelden en grafieken, o.m. ook over de grote verschillen in schulden en rente per kg melk per land in de EU.
Wat behalve met de bedrijfsgrote ook met land en quotumprijzen heeft te maken.
En wanneer DDB komt met een kostprijs alsof die voor iedere boer in de EU ongeveer hetzelfde zou zijn, en een vast gegeven dus, dan geven ze een verkeerde indruk, zo betoogd hij.
En wanneer Sieta met haar kostprijsverhaal komt dan vergeet ze er de variatie per bedrijf er bij te vertellen, de ene groep boeren heeft het moeilijk, de andere groep gaat het redelijk mee, en de derde groep verdient ronduit goed, en dat bij veelal dezelfde melkprijs.
Want de kostprijs per bedrijf over de hele EU is enorm verschillend, en sterk boer afhankelijk.
Daarnaast heeft het totale inkomen ook veel te maken met eigen vermogen/schulden.
Zo is in Nederland een derde van de melkveebedrijven ongeveer schuldenvrij schrijft hij, wat betekend dat de uitstaande bankschulden aan 2/3 van de bedrijven is toe te rekenen.
Een constatering waar niet veel op aan te merken is, dacht ik.
Niet ieder leest Nieuwe Oogst dat is te merken, en niet ieder leest het stukje van Co echt, dat is ook te merken.