Welke melkveehouders mogen groeien
Wegens persoonlijke omstandigheden ben ik even een paar maanden wat minder actief geweest voor LTO Noord. Het voordeel is dat je dan toch even van een aantal zaken van afstand kunt bekijken. Iedere keer denken we als een stap gezet is, het voor melkveehouders iets meer duidelijk is hoe beleidszaken (gaan) lopen. En daarmee meer duidelijkheid te hebben hoe juist wel of niet te investeren voor toekomstige ontwikkelingen. Inmiddels zijn er op een aantal fronten echt wel meer dingen duidelijk geworden. Maar er blijft gevoelsmatig nog steeds een grote onzekerheid boven hangen. Duidelijk is: quotum stopt op 1 april 2015, we hebben een nieuwe derogatie, weliswaar met aanscherpingen en we hebben een fosfaat bedrijfsreferentie 2013 gekregen. Komend najaar krijgen we onze conceptreferentie in huis. Eén ding is duidelijk. Wanneer we efficiënter met onze fosfaat omgaan is er binnen de referentie ruimte te vinden. In het wetsvoorstel wat er nu ligt, is voor de verder ontwikkelende melkveehouders de optie danwel groei door meer hectares, danwel groei door 100% verwerken. Intussen houden we met elkaar zo veel extra koeien dat het niet de vraag is of we het maximum mestproductie gaan halen, maar wanneer. Welke melkveehouders mogen dan groeien?
Melkveehouders met mogelijkheden met grond om te groeien zullen dat de belangrijkste optie vinden. In gebieden waar er maar heel sporadisch grond te koop is, zullen melkveehouders 100% verwerking het belangrijkste vinden. Met welke optie houden we op lange termijn de meest gezonde en geaccepteerde melkveehouderij? Zou het een oplossing zijn om de verder intensiverende melkveehouder op slot te zetten, en alleen ruimte te geven aan bedrijven die binnen hun fosfaatreferentie blijven? Of is reeds alle fosfaatruimte opgesoupeerd door de snelle groeiers. De netjes afwachtende melkveehouder gaat dan op slot en zou eerst moeten wachten op stoppers. Moeilijke dilemma’s voor een belangenbehartigersorganisatie waarbij onze eigen leden tegenstrijdige belangen hebben. Ik denk dat de meest koninklijke oplossing is om de 100% verwerken-optie wel te behouden, maar onder voorwaarden. Volgende week spreken de provinciale portefeuillehouders weer met elkaar over dit belangrijke onderwerp.
Jeanet Brandsma, vakgroep melkveehouderij LTO Noord
Deel dit topic
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's melkveehouderij , lto , koeien , derogatie , lto-noord , investeren , fosfaat , grond , melkveehouders , melkveehouder , mestproductie , fosfaatreferentie , wetsvoorstel en fosfaatruimte geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
uitbreiding op basis van volledige voeraankoop en mestverwerking is een doodlopende weg, lijkt veel te veel op de intensieve veehouderij en is slecht voor het imago en de beurs
De wezenlijke vraag is hoe willen we dat de melkveehouderij de komende jaren zich wel of niet zal gaan ontwikkelen. Wat is wel of niet wenselijk.
De ruimte is beperkt!! Brussel heeft een maximum ingebouwd.
We kunnen in NL best wel stuk ontwikkelen, maar dat kan alleen als we ook in dezelfde mate efficiënter gaan produceren. In ons zuivelplan hebben we daar schattingen gemaakt.
Dijksma heeft een wetgeving - melkveewet - voorhangen met de 3 elementen: efficiency, grondgebonden groei en 100% verwerking.
Daar zit inderdaad voor iedereen die denkt te willen ontwikkelen een favoriete smaak in, afhankelijk wat je uitgangspositie is.
Persoonlijk denk ik dat efficiency de belangrijkste is, daarna volgen grondgebonden groei en als laatste 100% verwerken.
Grondgebonden melkveehouderij past in het beeld. Wanneer er in een regio geen grondmobiliteit is, blijven de opties efficiency en 100%verwerken alleen over.
Wat je vandaag ziet, dat de 100% verwerkingsoptie ver uit de goedkoopste is van de 3 opties. Op die manier is de stimulans om efficiënter en grondgebonden te groeien niet zo groot. Waardoor we snel naar ons maximum schieten. Verwacht dat de druk vooral het hoogste zal zijn in de eerste paar jaar na afschaffen melkquotering. Op wat meer langere termijn zullen de provinciale kaders richting aangeven.
In mijn weblog heb ik aangeven, dat een compromisoplossing zou zijn om de 100% verwerken-optie wel te behouden, maar onder voorwaarden.
Waar gehakt wordt konden wel eens flinke spaanders gaan vallen. Ik denk dat LTO ook maar eens na moet denken over het uitwisselen van fosfaat over de sectoren. Daar zal de ene (stoppende) intensieve veehouder blij mee zijn maar de uitbreidende veehouder pissed van worden als de varkens/pluimvee rechten omhoog vliegen in waarde.
Zorgen voor duidelijke kaders en voor de rest moet lto zich niet te veel bemoeien,want op 2 deling zit niemand te wachten.