Door Jack Rijlaarsdam,
De term dierrechten staat nu al met stip op nummer één als meest gebruikte woord in de melkveehouderij in 2013. Hoewel voor de intensieve veehouderij de afspraak vast stond dat de dierrechten in 2015 zouden verdwijnen, werd door toenmalig staatssecretaris Bleeker verlenging van deze regeling en invoering bij rundvee als middel gebruikt om veranderingen in het mestbeleid af te dwingen. Mede hierdoor zijn de dierrechten een eigen leven gaan leiden.
LTO heeft alle kaarten gezet op beleid zonder dierrechten. Niet gek, de invoering van rechten lost in feite geen probleem op, maar beperkt wel de ontwikkelingsruimte van de dierlijke sectoren. Naast wat aandacht voor ‘zachte’ maatregelen als communicatie met naaste omwonenden en de totale samenleving, is vooral ingezet op technische oplossingen als BEX, voerspoor en mestverwerking. Er is steeds gezegd dat de geplande mestverwerking voorlopig afdoende is om aan de straks verplichte verwerkingshoeveelheden te voldoen.
Nu komt uit LTO-gelederen het geluid dat de politiek bewust aanstuurt op dierrechten. Door de trage vergunningverlening van verwerkingsprojecten komt het uitgestippelde tijdspad in de verdrukking. Het is natuurlijk ook wel erg naïef geweest om te denken dat dergelijke installaties zonder slag of stoot vergund kunnen worden. Niemand zit te wachten op een stinkend industrieel complex in de achtertuin, terwijl het uitzicht in de voortuin wordt bepaald door de mestaanvoer door een file van 50-tons mestcombinaties.
In de hele discussie over de invulling van het nieuwe mestbeleid wint de emotie het steeds meer van de rede. Tegenstanders van intensieve veehouderij, of misschien wel van elke vorm van dierhouderij, doen er alles aan om de publieke opinie en dus de politiek te beïnvloeden. Zij dragen argumenten aan als enorme mestoverschotten, dieren als productiemiddel, verkwisting van antibiotica, verspreiding van ziektes en aantasting van het landschap.
Deze discussie gaan we met technische argumenten niet winnen. Kern van de meeste bezwaren is weerstand tegen de industrialisering van de dierhouderij als gevolg van de steeds maar voortgaande schaalvergroting. LTO is een ondernemersorganisatie en richt zich dus op ruimte om te ondernemen. Tot dit moment stond dat gelijk aan de mogelijkheid scheppen om uit te breiden. Een klein deel van de veehouders heeft echter zulke groeiambities dat de weerstand hiertegen de gehele sector voor de voeten loopt.
LTO staat nu voor een moeilijke keuze. Een bij voorbaat kansloze discussie voeren met technische argumenten of kiezen voor begrenzing van groeimogelijkheden op emotionele gronden.
Bron: Nieuwe Oogst
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's melkveehouderij , lto , voer , schaalvergroting , antibiotica , mestbeleid , dieren , politiek , lening , mestverwerking , sjakie , bex , dierrechten , voerspoor , rundvee , aanvoer en intensieve-veehouderij geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Dit geluid is niet de lijn van de LTO-gelederen. Esther de Snoo noemt ook 'een woordvoerder' zonder naam en toenaam. Het geluid vertolkt zeker niet hoe we er inzitten. Er is namelijk voor 2014 en 2015 voldoende verwerkingscapaciteit voorhanden.
Het grote punt is alleen dat de melkveestapel groeit en dat de slechte voorbeelden voor het oprapen liggen om de melkveehouderij mee om de oren te slaan.
Juist de bedrijven die nu zonder grond grote stappen denken te maken, de bedrijven die een intensieve bedrijfsvoering voor ogen hebben en geen oog voor de zorgen uit de maatschappij, die ondergraven het draagvlak voor het sectorplan.
Hoewel het stukje wat ik hierboven quote uit de column dus overtrokken is, onderschrijf ik wel de conclusie van @jackrijlaarsdam dat ook die 'zachte kant' van het verhaal hard geborgd moet worden.
We hebben nu superheffing als je over het quotum melkt. Ik sluit zeker niet uit dat er zoiets ook straks nodig is om al te gekke uitschieters terug in het hok te krijgen.
Als de financiën bij elkaar zijn kunnen ze beginnen..
Verder moet je maar is proberen een vergunning te krijgen voor een stal met 7/800 melkkoeien,tis al een probleem om 200 koeien vergunning te krijgen,oa omgeving loopt niet warm en gemeentes stellen eisen aan hoeveelheid grond waar toe stal behoord.
Volgende hobbel zijn de banken,ze financieren alleen bedrijven die voldoende grond in de omgeving hebben liggen.
Dus eigenlijk is er al een quotum..
De kosten voor productie stijgen, iedereen wil gewoon meer geld peruur/per product. Dat kunnen we niet blijven oplossen door te bezuinigen. Schaalvergroting is dan wel eens noodzaak.
Ben er van overtuigd dat groep die ons groei niet gunt erg klein is maar heel slim met media omgaat, Daar kunnen we nog wat van leren. Vergeet niet dat wij behoorlijk bijdragen aan het handelsoverschot en het aantal banen in Nederland. Dat mogen we wel iets meer uitdragen
in de economie geld dat je daar moet produceren waar het het beste gaat en dat is voor melk op het noordelijk halfrond nog steeds noordwest Europa.
Duurzaamheid begint bij economisch duurzaam. Zonder landbouw is Nederland opweg naar dezelfde status als griekenland.
Kortom bij dierechten komen er alleen verliezers op die paar procent leden van PvdD na
Mits je in de omgeving niet al te veel last veroorzaakt en de mest op een goede manier afgezet gaat worden.