Dirk Strijker in Boerderij: Dierrechten zeer waarschijnlijk !!
Deel dit topic
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's mestverwerking , dierrechten en melkveestapel geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
============================================================
Het lijkt wel de nieuwe mode om mekaar de put in te praten met de meest wonderlijke ideëen, meestal niet op basis van visie of inhoud, maar op 'het gevoel'.
Als we alles op gevoel zouden moeten doen, dan hadden we geen coöperaties, hadden we geen LTO, hadden we eigenlijk maar weinig om als sector voor te gaan, ieder voor zich en zien waar het schip strandt.
Natuurlijk weet ik dat er mensen zijn die denken dat de coöperaties alleen nog aan een boer denken als er vergaderingen aankomen, weet ik dat er mensen zijn die denken dat LTO alleen voor dik betaalde baantjes is enz. (die laatste categorie mag best eens meelopen in mijn luie leventje overigens). Ik heb niet de illusie dat ik die allemaal kan overtuigen.
Dan lukt het met kamerleden al een stuk beter. In de periode van Henk Bleker was er een kamermeerderheid voor het (oorspronkelijke LTO)plan om niet te sturen op dierrechten. In de huidige periode van Sharon Dijksma is er weer een kamermeerderheid voor die lijn. Een hele andere bewindspersoon, een heel andere Kamer, toch ziet nog steeds de meerderheid meer in een sector die wil staan voor z'n mestprobleem en het wil oplossen, dan voor ingrijpen van de overheid.
De vakgroepen binnen LTO en vakbonden willen allemaal de rechten afschaffen in 2015.
De zuivel, de mengvoerindustrie, de vleesverwerkers, de loonwerkers, de banken, ook zij zien liever een oplossing vanuit het bedrijfsleven dan vanuit de overheid/politiek.
Waarom toch? Allemaal beïnvloed door mensen die nooit wat bereiken, toevallig allemaal hetzelfde boek gelezen, toeval?
Feit is dat de sector van nu begrensd is op aantal dieren (rechten of quotum) en door gebruiksnormen per hectare.
Knoppen waar de overheid aan kan draaien: normen per hectare, aantallen dieren. Beide knoppen zijn eigenlijk duimschroeven waarvan we nu al vinden dat ze te straks staan (bemestingsnorm i.r.t. eiwit% in gras bijvoorbeeld)
Als het melkquotum verdwijnt, verdwijnt daar ook de begrenzing op aantal dieren. In theorie kan er dan meer mest geproduceerd worden. Als de normen niet hoger worden, komt er dan extra mest op de markt die een plek moet vinden. Gevolg; hogere afzetkosten, concurrentie tussen sectoren, meer druk op export en dus Duitsland, meer impulsen om de kluit te belazeren (zie vd Broek).
Beste manier om dat tegen te gaan voor de overheid, en Henk Bleker zei het al eens heel mooi in een filmpje wat @Grasbaal gemaakt heeft: sector jullie doen het zelf, of ik moet de veestapel krimpen.
Die krimp na 2015 zou dan minimaal 20% veestapel inleveren betekenen.
Gezien de huidige opvatting in de politiek dat je krimp niet hoeft te compenseren (zie nertsen), is dat een weinig aanlokkelijk scenario.
Zeker niet als je een alternatief hebt. Een alternatief dat de sector keurig de milieudoelen haalt. Dat ons dat kan lukken hebben 'we' al bewezen door 10 jaar vóór op schema de 50 mg/l uit de Nitraatrichtlijn te kunnen halen (melkvee en akkerbouw klei). Die milieudoelen halen kunnen we alleen met het hele bedrijfsleven. Datzelfde bedrijfsleven wil natuurlijk geen krimp in de sector, want het is één van de weinige sectoren die nu gevrijwaard blijft van de crisis, groeit zelfs in economisch belang. Krimp is sluiting van 20% omzet, misschien wel meer % van de bedrijven.
De mensen die zo makkelijk kiezen voor dierrechten, die hebben in mijn beleving of belang bij het verkopen van quotum/rechten omdat hun pensioen er aan komt, óf denken wat te gemakkelijk dat we het huidige aantal dieren mogen houden na 2015 om van het mestoverschot af te komen.
En dan wil ik nog niet eens denken aan al die procedures en rechtzaken die er zouden komen omdat mensen die gegokt hebben op aantal dierplaatsen (stallen), aantal stuks jongvee/melkvee/slachtvee in de stal of vergunning, straks procedures voeren omdat ze te weinig grond of quotum hadden..........of andersom...... de rechtzaken van invoering quotum en invoering dierrechten lopen immers nog...
gr.
Wiebren van Stralen
Met mijn boerenverstand moet dus een meerderheid in een linkse 2e kamer over het hart strijken in 2015 wil er geen ingreep van de overheid komen mbt dierrechten. Dit laatste lijkt mij een utopie, vandaar dat voor mij dierrechten in 2015 onontkoombaar zijn.
Daarnaast streven diverse partijen binnen melkveehoudend Nederland naar eerder minder melk ipv meer melk ( voor een hogere prijs, Sieta en c.s.) waardoor de LTO en sectorplannen nog meer onder druk komen staan.
Door mijn verhuizing ga ik zelf ook steeds meer van afstand naar de sector in NL kijken en denk ook dat grondgebondenheid de enige voorwaarde zal worden voor voortbestaan van de sector.
Hopelijk zal mijn visie geen werkelijkheid worden voor vele collega's, maar nuchterheid en boerenverstand zegt mij toch wat anders...
Volgende x verwacht ik dat hij met een meer geslaagde ondernemer in bubbelbad gaat er vooruit uitstapt en een meer vooruitziende en hoopvollere column in boerderij plempt.
Hier een citaat uit een tekst van Robert Bodde die naar een een congres over melkveerechten is geweest. Daar sprak Frits Vink, ketenmanager grondgebonden veehouderij van het ministerie van Economische Zaken (EZ). De daarbij gebruikte cijfers zetten de verplichte mestverwerking op losse schroeven.
Conclusie: op basis van EZ-cijfers is er geen verdere investering in mestverwerking meer nodig. Alle overschotfosfaat kan via export, verbranding en het voerspoor weggewerkt worden.
Daarbij geldt wel een belangrijke randvoorwaarde: er mag geen verdere groei van de veestapel zijn. Die dreigt alleen bij het rundvee. De andere grote sectoren zijn begrensd via de varkens- en pluimveerechten. Vriend en vijand verwachten een groei van de melkveestapel met een procent of 15 tot 2020. Dat is een groei van de fosfaatproductie met zo’n 13 miljoen kilo. Die is dan grotendeels niet plaatsbaar. Dat zou een belangrijke reden moeten zijn om rundveerechten in te voeren. Anders zijn inderdaad mestverwerkers nodig vanaf 2015, als de rundveestapel na afschaffing van het melkquotum begint te groeien.
Lees hier de complete tekst: boerderij.nl/Home/Achtergrond/…
Het wordt helemaal niets met dat hele mestverwerken, stelt Boerderij-journalist Robert Bodde. Een mening haaks op de ‘verwerkingspromotie’ van LTO en de mengvoermannen.
Wie heeft gelijk?
AnAlyse
Een pleidooi voor en tegen verplichte
mestverwerking werd woensdag in
Leeuwarden in een middag gevangen. En
dat tegenover een publiek van Noordelijke
melkveehouders. De groep die het minst
te maken heeft en krijgt met verplichte
mestverwerking. Gewoonweg omdat de
meesten voldoende grond beschikbaar
hebben om mestverwerking te ontlopen.
Toch hingen ze aan de lippen van
Robert Bodde. Die wees sceptisch op mestverwerking
door de jaren heen. Vanaf de
jaren tachtig kwamen er initiatieven en
gingen ze weer. De geschiedenis herhaalt
zich, stelt Bodde. Zijn conclusie: ‘Je mag
het rustig opnieuw proberen maar de
markt bepaalt altijd. En die bepaalt ook
nu weer dat het mislukt.’
De opsomming van Bodde over eerdere mislukkingen
en beren op de weg klopt
helemaal. Dat de meeste initiatieven sneuvelden
komt inderdaad doordat ze geen
goede business case hadden. De aanvoer
van de drijfmest dan wel de afvoer van het
restproduct was niet goed geregeld.
Dat bewijst echter niet dat de huidige initiatieven
met dezelfde problemen kampen. Vast en zeker komen
er ook luchtfietsers met prachtige verwerkingsinitiatieven
op de markt. Terecht stelt LTO voorman Kees Romijn
dat die er uitgefilterd moeten worden.
Een ander verschil met de geschiedenis die Bodde
schetst, is de politieke realiteit. Een Kamermeerderheid
ziet de Nederlandse veestapel liever krimpen
dan groeien. Wil je momenteel ontwikkelingsruimte
voor de sector behouden dan is een alternatief
bieden dan ook onontbeerlijk. Verplichte mestverwerking
is dat alternatief. Het biedt zekerheid
richting de politiek dat de veestapelgroei beheerst
wordt. Of dat schijnzekerheid is, moet de toekomst uitwijzen.
Vooreerst kan het werken. Dat zit hem
in het woordje verplicht. Een belangrijk
verschil met de geschiedenis die Bodde
schetst is dat er nu wel een verplichtend
karakter is. Als dat de wet is kun je hoog
of laag springen maar moet je daaraan
voldoen. Dat gegeven maakt het investeren
in mestverwerking interessanter en
kansrijker. De verplichting waarborgt derhalve
de aanvoerzekerheid.
De afzet blijft een heikel punt. Als er
2.000 ton gedroogde mestkorrels weggezet moeten
worden, vindt elke innovatieve ondernemer wel
een plekje. Gaat het om 200.000 ton, dan wordt
dat al een stuk lastiger. Als het aanbod verwerkte
mestproducten groeit, wordt het lastiger
daar een winstgevende bestemming voor
te vinden. Door de jaren heen nekt dat
waarschijnlijk veel initiatieven. Op basis
van dat laatste kan Bodde zijn gelijk claimen.
Houdt de mestverwerking dierrechten buiten de
deur, dan bereikt LTO haar doel en ook haar gelijk.
S j o e r d H o f s t e e