Een mooie samenvatting van al het mest en koerechten nieuws van de laatste tijd:
Door Jack Rijlaarsdam,
Staatssecretaris Dijksma dreigt met invoering van melkveerechten wanneer er eind van dit jaar niet genoeg succesvolle initiatieven voor mestverwerking liggen. Ten einde raad roept LTO nu de zuivelindustrie op mee te investeren in mestverwerking. Op zich geen rare gedachte. In vergelijking met de reclame- en overnamebudgetten in de zuivel is co-financiering van mestverwerking een peulenschil. Daarbij komt dat alle verwerkers al inspelen op een groeiende aanvoer, uitblijven hiervan levert een financiële strop op. De ophef over dit proefballonnetje van Kees Romijn is echter groot.
Het is al niet erg realistisch een snelle beslissing hierover te verwachten, de besluitvorming binnen een coöperatie verloopt weinig vlotter dan die bij een overheidsinstantie. In de discussie komt daarnaast duidelijk verdeeldheid naar voren. Extensieve veehouders weigeren geld te steken in het oplossen van het mestprobleem van intensieve collega’s. Een deel van de melkveehouders is zelfs van mening dat melkveerechten zo’n gek idee nog niet zijn. Zij verwachten door deze beperking een betere melkprijs en zien de rechten als aanvullend pensioen bij bedrijfsbeëindiging.
Ballon dus doorgeprikt. Het is ook maar de vraag of de voorgelegde keus tussen koerechten en mestverwerking wel gemeend is. Nu VVD-minister Kamp het druk heeft met het overtuigen van de politiek dat wat scheurtjes in een paar huizen in Groningen minder impact hebben dan een grote scheur in de schatkist bij verlaging van de gaswinning, zullen we het met Dijksma en haar PvdA moeten doen. De mening van fractievoorzitter en dierenextremist Samsom is duidelijk herkenbaar in het verkiezingsprogramma: ‘duurzame veehouderij die in omvang past bij ons volle landje’, ‘tegen verdere intensivering of bouw van megastallen’, ‘wij willen eisen stellen aan omvang’. Wanneer Dijksma deze lijn van de PvdA vasthoudt, is haar stelling liever geen melkveerechten in te voeren slechts een loze uitspraak.
Het is nu zaak als melkveehouders de gelederen te sluiten. Intensieve melkveehouders hebben weinig andere keus dan de kaarten te zetten op mestverwerking. Extensievere collega’s zullen moeten beseffen dat eventuele invoering van dierrechten ook hún uitbreidingsmogelijkheden belemmert. Degenen die nu al stront in de broek hebben bij de gedachte aan quotumvrij melken, worden vast ook niet erg blij bij de gedachte aan een forse algemene korting op de dierrechten om het huidige mestoverschot te laten verdwijnen. De sector is zelf mans genoeg om een beperking te creëren in de vorm van een hoge kostprijs, peperdure grond of ledenstop bij de verwerkers. Daar hebben we de PvdA echt niet voor nodig......
Ja c k R i j l a a r s da m ,
S t o m p e t o r e n
Bron: Nieuwe Oogst
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's mest , lto , melken , melkprijs , voer , investeren , zuivel , mestoverschot , pvda , grond , politiek , melkveehouders , mestverwerking , coöperatie , uitspraak , dierrechten , financiering , zuivelindustrie , kostprijs , mestprobleem , melkveerechten , koerechten , aanvoer en dijksma geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Waarom wil LTO dat de melkveesector, waarin het aantal koeien in dertig jaar juist duidelijk gekrompen is, mee helpt het mestprobleem op te lossen en zelfs verplicht mest gaat verwerken? Het is een terugkomende vraag uit de hoek van melkveehouders. Wiebren van Stalen van LTO licht toe.
Veel melkveehouders maken zich druk om niets’, steekt LTO-specialist Mest en Milieu Van Stralen meteen duidelijk van wal. ‘Als LTO zetten we in op evenwichtsbemesting per 2014. Kort gezegd, wie meer opbrengst van een hectare haalt, mag er ook meer opbrengen. Voor heel veel melkveehouders dreigt daarom helemaal geen verplichte mestverwerking. Simpelweg omdat ze
voldoende grond hebben om de mest te plaatsen en dus helemaal niets verplicht hoeven te verwerken.’ De grens qua intensiviteit zal rond de 15.000 tot 18.000 kilo per hectare liggen, verwacht Van Stralen. Melkveehouders die boven die grens zitten, of komen te zitten als ze de komende jaren meer gaan melken zonder extra grond te regelen, krijgen te maken met de verplichte mestverwerking en moeten zorgen dat het van de Nederlandse mestmarkt afkomt.
In de berekeningen voor 2015 is er een overschot van 30 miljoen kilo fosfaat die niet op de Nederlandse landbouwgrond past. Daarvoor is het nodig om dan in concentratiegebied Zuid 50 procent van het overschot verplicht te laten verwerken. In Oost is dat 30 procent en voor de regio Overig is dat 10 procent.
te Kort door bocht
‘De meeste varkens- en pluimveebedrijven hebben geen grond en verwerken al mest of gaan daar op over. Dat intensieve melkveebedrijven daarbij niet achter blijven vinden wij billijk. Immers de liters die ze produceren liggen op een gegeven moment uit balans met de hectares die ze gebruiken. De klacht dat melkveehouders het probleem voor de intensieve sectoren moeten oplossen, vind ik dan ook veel te kort door de bocht. Er zijn ook koeienboeren die hun bedrijf opzetten als een varkenshouder’ ‘Doen we niets dan houden de intensieve sectoren dierrechten en krijgt de melkveehouderij ze ook. We krijgen nu veel signalen van extensieve bedrijven die niet willen bloeden voor een mestoverschot waar zij part noch deel aan hebben. Ik snap dat argument, maar het is goed om je te realiseren dat de melkveehouderij de grootste fosfaatproductie heeft, twee keer zoveel als varkens en drie keer zoveel als pluimvee. Daar staat wel grond tegenover, maar niet genoeg.
Op basis van de gebruiksnormen is er in 2015 zo’n 125 tot 130 miljoen kilo fosfaat te plaatsen op de Nederlandse landbouwgrond. We zaten afgelopen jaar op 168 miljoen kilo. Tel maar uit hoeveel de totale veestapel moet krimpen om dat te laten passen. Erg spijtig voor de melkveehouder die meer zou melken na 2015, spijtig voor de varkenshouder die dan versneld afvloeit, spijtig voor de pluimveehouder die collectief het overschot al heeft opgelost. En de akkerbouwer ziet ook nog minder mest komen. Kortom, niemand schiet er wat mee op. En reken maar dat de dreiging wel reëel is. Er is in de politiek, bij de staatssecretaris en haar ambtenaren en bij de maatschappij geen draagvlak voor een veehouderij die niet verantwoordelijk wil zijn voor overschotmest.’
Niet méér dieren
Veel veehouders denken ook dat aan dierrechten of een dergelijke begrenzing überhaupt niet te ontkomen valt. Politiek en maatschappij willen hoe dan ook niet meer landbouwdieren in Nederland, is de gedachte. ‘Die discussie ontken ik niet. Het echte verhaal is dat Nederland niet meer overlast wil van de veehouderij. Als we deze verantwoordelijkheid oppakken kunnen we aan de milieukant grote slagen maken’ Van Stralen stelt dat LTO heel goed begrijpt dat dit systeem niet voor iedereen ideaal is en hier en daar wrang voelt. ‘Enerzijds geldt daarbij: met 10.000 verschillende ideeën en voorstellen bij de staatssecretaris en politieke partijen aankloppen gaat sowieso niet werken.
Maar belangrijker is dat we vanaf 2015 in een nieuwe realiteit leven. Het melkquotum is dan niet meer de beperkende factor, terwijl de mestplaatsingsruimte dat wel is. Door te kiezen om de verplichting tot verwerking bij de overschotbedrijven neer te leggen, houden alle sectoren ontwikkelingsruimte. Bij een scenario van dierrechten kijken we alleen naar aantallen en blijven we dubbel betalen voor mineralen. Geen optie dus, wat LTO betreft.’
Bron: Nieuwe Oogst
quota moeten schijnbaar elk jaar maximaal worden benut, er wordt daarbij dan niet gekeken naar zaken zoals bijv. de gevolgen voor de kostprijs
Het gaat Wiebren momenteel alleen om aantallen niet om rendement, zijn LTO-leden het hiermee eens??
Het probleem dan is weer meer melk, maar daar is al een oplossing voor, alleen wordt deze gewoon maar weggegooid om er iets anders voor in de plaats te doen.
Men is gewoon tot de conclusie gekomen dat regulering nodig is maar om geen gezichtverlies te lijden moet het op een andere manier ingevoerd worden.
Grondgebondenheid betekent dat er in de toekomst alleen maar minder geproduceerd kan worden, dit staat haaks op de verwachting van meer consumptie.
Flexibiliteit in regulering kan hier de oplossing zijn.
Zoals U ziet gaat er gewoon weer een systeem ingevoerd worden waarbij de veehouder weer van boven geregeerd wordt en wordt men alleen maar meer klem gezet, en bij overtreding word het toeslagrechten-chantagesysteem weer van stal gehaald
Aanvullend op mijn stukje en met name vanwege de vragen erna:
- Mestverwerking kan alleen werken als de mineralen goed afgezet kunnen worden. De meest goedkope en effectieve manier op dit moment is het zo kort mogelijk de grens over brengen (Duitsland, België). Met alleen stoppen en uitladen op de eerste parkeerplaats na de grens ben je er natuurlijk niet (of nog erger, op papier net doen alsof). We hebben al eerder gezien dat de Duitsers (met name Nordrhein Westfalen) niet heel blij zijn met die Nederlandse mest (de varkensboeren voelen zich beconcurreerd op 'hun' akkerbouwgronden).
- Op dit moment behandelen veel mensen mest als afval, als je er teveel van hebt dan moet het tegen zo weinig mogelijk kosten weg. Dat moet veranderen, zowel op eigen grond (mineralen benutten ipv mestuitrijden), grond van de 'buren' (mest op maat) als in de afzet buiten Nederland. Het mooist zou zijn als we in staat raken om de mineralen als grondstof aan te bieden, bijvoorbeeld voor de kunstmestindustrie of als kunstmestvervanger.
Verplichte verwerking van overschotsmest draagt er aan bij dat de verwerkers een rendabele case kunnen maken, omdat ze weten welke aanvoer er komt (immers, die aanvoer is geborgd in de verplichting). Hoe beter de afzet van de verwerker, hoe beter die zich kan profileren in de markt als partij die je van je overschot afhelpt.
In Vlaanderen werkt deze methode al sinds 2008 en is effectief gebleken om én het overschot de grens over te zetten én de binnenlandse markt beter te bedienen. Wat zij kunnen moet ons ook kunnen lukken denk ik nog steeds. Mensen die nog steeds op verwerkingsdebacles van vroeger wijzen, wijs ik dus graag op onze Zuiderburen.
- Alle andere alternatieven, om grond aan dieren of aan melk te koppelen, wijzen we resoluut van de hand zolang het Wetsvoorstel wat nu voorligt in de Tweede Kamer aangenomen wordt. We hebben in 2010 een plan ingezet om als sector zelf verantwoordelijk te willen zijn voor het overschot en als we het oplossen ook ondernemersruimte houden.
Als je de consument echt zou kunnen kiezen dan weet je het wel; Dan wordt het 10% meer. Het mestprobleem is vooral een Nederlands probleem, het oplossen door simpelweg kleiner te worden is geen oplossing. De NL melkprijs wordt daardoor geen cent hoger. Bijvoorbeeld de Ieren zullen graag aan onze internationale klanten willen leveren.
De beste oplossing is dus inderdaad dat de sector "het mestprobleem" zelf technisch en duurzaam oplost. Als de politiek het moet oplossen dan zullen daardoor veel bedrijven op slot komen te staan.