Column Sjakie: 25 jaar mestbeleid
Sectorbreed enthousiasme nu demissionair staatssecretaris Henk Bleker de nieuwe mestplannen naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. Bleker heeft het over het realiseren van een duurzaam evenwicht tussen mestproductie en mestafzet. LTO ziet het voorstel zelfs als een doorbraak na 25 jaar aanmodderen in het mestdossier.
Na deze 25 jaar maken overheid en belangenbehartigers nog steeds dezelfde fout: men haalt doel en middel regelmatig door elkaar. Doel zou moeten zijn een dierlijke sector die produceert zonder het milieu te belasten. Alle regels om dit te bereiken zijn slechts middel. Ingevoerde regels worden echter vaak een doel op zich en er komen weer nieuwe plannen om hieraan te voldoen.
Doel van de Nitraatrichtlijn is een nitraatgehalte in het grondwater van maximaal 50 milligram per liter, de stikstofgebruiksnormen werden ingevoerd om hieraan te voldoen. De gebruiksnormen worden nu als vaststaand aangenomen en BEX bejubeld, omdat op deze manier soms wat voordeel te halen is. Het is eigenlijk al belachelijk te werken met een systeem dat een inschatting maakt van de excretie van een gemiddelde koe, waarvan de voeropname in de weideperiode wordt geschat aan de hand van een schatting van de gewonnen hoeveelheid kuil. Nog merkwaardiger is het dat, hoewel op klei en veen de nitraatnorm ruimschoots gehaald wordt, de gebruiksnormen hier niet naar boven worden bijgesteld. Dat andere regio’s niet aan de normen voldoen, kan toch geen reden zijn anderen hiervoor af te straffen.
Voor fosfaat een soortgelijk verhaal. Vanuit Brussel wordt aangestuurd op evenwichtsbemesting, de ingevoerde gebruiksnormen worden steeds scherper. LTO dringt aan op deelname aan het rekenkundige BEX-model, vooral flink maïs in het rantsoen geeft op papier een hoge efficiëntie. Het kan ook simpel: houd de aan- en afvoer van fosfaat op een bedrijf bij en je hebt de daadwerkelijke fosfaatefficiëntie van dit bedrijf.
Juist van LTO-bestuurder Hans Huibers met de portefeuille Duurzaamheid verwacht je een nuchtere kijk op deze materie. Ook hij verzandt echter in populistische onzin. Hij meent dat het huidige mestbeleid een tekort aan organische stof veroorzaakt. Dit tekort wordt echter niet veroorzaakt door het mestbeleid, maar is puur mismanagement van de grondgebruikers. Het is kortzichtig te denken jaarlijks ruim 50 ton maïs te oogsten en dan de organische stof op peil te kunnen houden met de aanvoer van wat drijfmest, feitelijk weinig meer dan bruin gekleurd water.
Het is na 25 jaar hoog tijd voor bezinning en focus op het daadwerkelijke doel van het mestbeleid.
Jack Rijlaarsdam,
Stompetoren
Bron: nieuweoogst.nu/scripts/edoris/…
nieuweoogst.nu/_img/logo_no.gif/
Deel dit topic
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's mest , lto , koe , milieu , voer , duurzaam , fosfaat , mestbeleid , duurzaamheid , bemesting , overheid , drijfmest , mestafzet , henk bleker , lei , bex , rantsoen , mestproductie , brussel en europese unie geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
En dat is anders dan voor de rundveehouderij .
We hebben Minas ooit weg gegooid ,wil je dat terug .
Ons past het beter als BEX .
En wat je dan voor mineralen haalt van zo'n perceel dan doe je je grond gewoon tekort. Dan is het ook niet zo gek dat je in een extreem jaar als dit dan ook meteen de hoeken met een mindere structuur duidelijk ziet. Dat ge$$$ over die organische stof is misschien wel zo, maar misschien moet die flapdrol van een Huibers zich dan eens realiseren dat je met gewas wisselen dit moet oplossen en geen roofbouw moet doen door jaar in jaar uit mais te willen telen. Dat gaat overigens wel maar dan moet je er wel alles aan doen om een goede groenbemester te telen. (Dat lukt hier in brabant doorgaans wel als je niet 3 tot 4 weken wacht met zaaien)
De opbrengsten die nu nog gehaald worden komen mede door de voorraad mineralen die nu nog in de grond zitten( er is in de jaren 70/80 wat mest uitgereden),bemest je minder zal in de loop der jaren de opbrengst zeker op de zandgronden gaan dalen.
En wil je iets over structuur leren dan moet je een paar dagen bij een biologische akkerbouwer met zeeklei op workshop gaan,en dan niet om biologisch te worden maar om te zien hoe ga je met grond om.
Precies, goed omschreven!!!
Trouwens goed stuk sjakie. Mijn complimenten.
Nou nee, maar dat is wat anders als roofbouw plegen. Een dalende o.s. kun je tegen gaan door je bouwplan er op aan te passen. Dus gras tussendoor telen of flink gewasresten inwerken. Graszaad, tarwe of korrelmais telen en het stro verhakselen. Kijk maar eens wat George, onze korrelmaiskoning, voor mooie baan mais heeft staan...
Die grond van pas geleden is nog verhuurd voor de teelt van snijmais, maar er wordt zo snel mogelijk gras in gezaaid om de kwaliteit van de grond te verbeteren.
Grotendeels ben ik het wel met je eens, maar de o.s. heb je ook niet zo maar terug in de bodem. Percelen waar jarenlang mais is geteeld, valt mij de eerste jaren gras niet mee, pas na een paar jaar merk je dat de grond zich hersteld.
Ben geen deskundige op dat gebied, maar zo ervaar ik het. Met mais net andersom, die groeit gewoon hartstikke goed op gescheurd land en wordt na jaren continuteelt steeds minder
Jack lijkt me meer voorstander van geen wisselteelt, maar alleen grasland.
als je het woord duurzaam in de mond durft te nemen doe je geen wisselteelt met bloembollen, maar vaak wordt toch gekozen voor "het korte geld"
als je het woord duurzaam in de mond durft te nemen doe je geen wisselteelt met bloembollen, maar vaak wordt toch gekozen voor "het korte geld"
Elk nadeel heb z'n voordeel, mij is altijd verteld dat hier op het landgoed geen bollenteelt is toegestaan, schijnt in de pachtvoorwaarden te staan. Hoef er dus ook niet over na te denken of het wat voor me zou zijn
Uit oogpunt van economische duurzaamheid verhuren we sinds vorig jaar toch weer wat tulpenland.
Dat zie ik niet zo. Dood spuiten eind september, planten half oktober, grond klaar leggen met spit-frees-combi. Telen in buisnet, twee fasen oprooien en vorige week alweer gras ingezaaid. 3200 euro per hectare, ook kopeinden worden betaald.
Daar kan ik me dan wel weer wat bij voorstellen als je er 3200 euro per ha voor krijgt, dat het dan moeilijk nee zeggen is.
Het nadeel van bollen is dat het het erg op de structuur aankomt
Dat zie ik niet zo. Dood spuiten eind september, planten half oktober, grond klaar leggen met spit-frees-combi. Telen in buisnet, twee fasen oprooien en vorige week alweer gras ingezaaid. 3200 euro per hectare, ook kopeinden worden betaald.
Je moet qua weer anders ook nog wel geluk hebben, kan ook hopeloos zijn met rooien en diepe spuitsporen in het perceel.
Daar moet je dan wel kundig mee om gaan want je ziet alles echt wel terug in je grasland
Daar zeg je wat. Ontwatering moet op orde zijn, voor het planten trek ik royaal de molploeg door het perceel. Onze tulpenteler gebruikt buisnet en twee fasen systeem. Hij was van plan over te stappen op een-fase dubbelnet. Ik heb 'm gemeld dat ik dan geen grond meer voor hem heb. Door de slechte omstandigheden van vorig jaar heeft hij besloten de reeds aangeschafte dubbelnetplanter weer in te ruilen voor een buisnetplanter. Hij blij, ik blij.
Zelf haalde ik het halve gebit van de vaste tand cultivator er uit, om vervolgens tot het frame aan toe de kopakker met een 3km/u los te trekken. Als de tijd het toe liet, zo het hele perceel, schuin over, alleen zo krijg je alle sporen er knap uit. Dat langzame omdat de grond wel breken moest, maar niet van de plaats af, er moet lucht in en bodemleven moest daar bij intact blijven. Bovenlaag werd daarna wel geploegd en gekilverd, dan weer 5-6jaar knap en goed producerend grasland.
Ingezonden door Wiebren van Stralen,beleidsadviseur LTO Noord
Met de mestmantel?
Ik moet maar eens op de koffie bij Jack Rijlaarsdam, was mijn eerste gedachte na het lezen van zijn column in Nieuwe Oogst van 7 juli. Want als iemand opnieuw komt met dezelfde argumenten, zal er toch ergens nog een misverstand zijn. Veel is op te helderen in een goed gesprek, alleen hebben alle andere leden daar natuurlijk niks aan. En misschien is voor hen hetzelfde onduidelijk als voor Jack Rijlaarsdam.
Daarom toch een paar regels over het nieuwe mestbeleid, dat door Hans Huijbers een doorbraak in 25 jaar mestbeleid is genoemd. Een van de belangrijkste kenmerken van die 25 jaar mestbeleid zit in het woordje generiek. Nederland is een klein land met veel mensen en nog veel meer dieren per hectare. Daarnaast stroomt er veel water door onze delta en komen veel handelsstromen hier samen. Kortom, in Europa zijn wij een stralend middelpunt op meerdere terreinen.
Ons mestgebruik is ook al net zo lang aanleiding om kritisch naar Nederland te kijken. Jack Rijlaarsdam zat ook in de zaal, toen de gebruiksnormen van dierlijke mest in de negentiger jaren werden aangehaald, waardoor we ver boven de gewenste waterkwaliteit uitstaken.
Jarenlang is er via generiek beleid een stelsel van normen en voorschriften over Nederland platgeslagen, waarmee een eenheidsworst in mestbeleid ontstond. Met dit generieke beleid is er op een gemiddelde hectare in Nederland inmiddels wel zicht op de 50 milligram nitraat en daalt het fosfaatgehalte in de grond.
Gemiddeld prachtig, maar wat heb je er op je eigen bedrijf aan? Daar wringt natuurlijk al een tijd het schoentje. We hebben de diversiteit in de Nederlandse landbouw in al die jaren met de mantel der liefde bedekt. De één kwam wat tekort, de ander nam nog wat te veel, maar de modelberekening voor heel Nederland toonde resultaat. Dat jarenlange uitmiddelen leidt er natuurlijk vroeg of laat wel toe dat de één steeds meer tekorten krijgt, terwijl de ander nog steeds te ruim in het jasje blijft zitten.
Laatste stappen
Inmiddels is wel duidelijk dat we met die mantel van solidariteit de laatste stappen niet gaan maken. We houden een overschot aan mest zolang wij veel voer van overzee gebruiken. We houden tekorten zolang we gewassen niet voorzien van alle noodzakelijke elementen voor topopbrengsten. Dus wordt het tijd voor een ‘special treatment’ vanuit Brussel voor de Nederlandse situatie. En daar gaan we als LTO dan ook voor.
BEX was de deur op een kiertje, met mineralenconcentraten steken we een voet tussen de deur, net zolang totdat het mestbeleid specifiek is voor de boeren die dat willen.
Degene die met gemiddelden wil rekenen, mag dat blijven doen, maar de boer die efficiënter is met mineralen, krijgt meer ruimte. Dat heb ik hier al vaker geschreven en in veel zalen verteld deze winter. Als je dan als columnist zegt dat we BEX verheerlijken en niet kijken naar ruimte waar het kan, dan vind ik dat een beetje populistisch, Jack.
Wiebren van Stralen,
beleidsadviseur LTO Noord
Bron: Nieuwe Oogst 21-7