De slijtageslag in de Amerikaanse melkveehouderij

De slijtageslag in de Amerikaanse melkveehouderij
DOOR KLAAS SJOERD MEEKMA
BESCHOUWING
Wie zoals ik in de gelegenheid is om eens op wat Amerikaanse mega?melkveebedrijven rond te lopen raakt aanvankelijk ge?o­neerd door de omvang van de be­drijven, de koeien en de melkpro­ductie. Je komt er echter ook snel achter dat de melkveehouderij in het land van Uncle Sam met de nodige problemen kampt.
Het meest in het oog springen­de probleem is de vruchtbaar­heid. Vier inseminaties om een koe drachtig te krijgen is meer regel dan uitzondering en er wordt inmiddels op grote schaal gebruik gemaakt van hormonen om koeien tochtig te spuiten.
??Het is een drama om de koeien hier drachtig te krijgen??, om­schrijft emigrant Klaas van der Ploeg, de fokker van onder meer F16 die nu zestien jaar in Michi­gan boert, de situatie.
Omdat de problemen het grootst zijn in hitteperiodes, en de opwarming van onze planeet maakt het alleen maar erger, schrijven veel mensen de proble­men toe aan het klimaat. Het lijkt mij echter zonneklaar dat er meer factoren spelen, zoals daar zijn, de combinatie van een hoge melkaanleg met allerlei ingrepen om die aanleg maximaal te be­nutten. Dat gebeurt onder meer met super-melkdrijvende rant­soenen met weinig structuur die snel tot vervetting leiden, drie­maal of zelfs vier- of vijfmaal melken en BST. De Amerikanen zijn helemaal gefixeerd op maxi­male melkproductie, ook al gaat dat ten koste van onder meer vruchtbaarheid en levert het veel vroegtijdige uitval op. We kennen deze problemen hier ook wel, maar in de VS zijn ze er in het kwadraat.
Het tweede grote probleem vormt mest. Daar heb je er nogal wat van met een paar duizend koeien die 12.000 kilo melk geven. Op veel bedrijven wordt de mest in grote vijvers geschoven en moet vervolgens met het nodige regenwater erbij worden
getrans­porteerd, omdat je dit soort mest­meren natuurlijk niet allemaal rond de deur kwijt kunt.
De vet- en eiwitgehalten zijn hier en daar ook een probleem, omdat ze ?s zomers zakken tot rond de 3,20 procent vet en 2,80 procent eiwit. Met zulke dunne melk schijnen zuivelfabrieken verwerkingsproblemen te krij­gen.
Het is niet voor niks dat de ty­pische Noordamerikaanse pro­ductiestier in ons land niet hoog komt qua netto melkgeld.
Ook in het oog springt dat de Amerikanen groot vee hebben.
Om die in de benen te houden hebben ze ligboxen nodig met zand en dat zand is weer niet handig in de mest. Op bedrijven die zaagsel in de boxen hebben zie je direct dikke gewrichten en andere beenproblemen. Dat het misschien handig zou zijn om wat compactere koeien te fokken die zich beter kunnen handhaven in een ligboxenstal komt bij velen niet op. Op de show in Madison is een hoogtemaat van 1,60 meter heel gewoon, maar de meeste Amerikanen geven wel toe dat deze showkoeien niet geschikt zijn voor doorsneebedrijven.
De trend naar mooiere koeien is wereldwijd en zeker ook in de VS nog in volle gang, maar intus­sen sneuvelen er wel erg veel koeien met prachtige uiers die lang mee hadden gekund en ze sneuvelen gemiddeld eerder als ze erg groot zijn. Klaas van der Ploeg: ??Waar je hier eerst aan moet wennen zijn dooie koeien.??
In de VS sneuvelt volgens hem jaarlijks achttien procent van de koeien.
Een Nederlandse emigrant ver­telde me dat hij zijn stieren voor­selecteert op drie kenmerken; dochtervruchtbaarheid, celgetal en levensduur. In de stieren die dan overblijven selecteert hij pas op productie en exterieur. Dat lijkt me een goede strategie, om­dat je in de ?survival of the fittest? in de Amerikaanse melkveehou­derij eerst en vooral de ?fittest? nodig hebt.
?Het is een drama om de koeien hier drachtig te krijgen? ?Waar je hier eerst aan moet wennen zijn dooie koeien?


Powered by TECNAVIACopyright (c)2006 Agrarisch Dagblad, publicatie 14/10/2006