MKZ maakt oude wonden open bij Nederlandse boeren

<b>Mond- en klauwzeer in Groot-Brittannië brengt machteloos gevoel terug

Door Rob Pietersen,

De angst zit er, na de MKZ-uitbraak in Engeland, goed in bij Nederlandse boeren. ?Ik heb geen nachtmerries meer van zes jaar geleden. Niet meer.?
</b>
Harry Schutte is geen man met zitvlees. De boer uit Twello is een doener. Toch vestigde hij afgelopen weekeinde een nieuw record. Zittend achter de computer en voor de tv. Surfend en zappend naar nieuws over MKZ.

De gedachten gaan terug naar 5 mei 2001, Bevrijdingsdag. ?Wij werden toen bevrijd van ons vee?, zegt hij droog. De tijd heelt wonden, maar niet alle. ?Ik heb er geen nachtmerries van. Niet meer. Maar sommige dingen vergeet je nooit.?

Als een donderslag bij heldere hemel kwam het onheil, ook toen vanuit Engeland. Honderddertig stuks rundvee, ruim vierhonderd varkens werden geruimd. ?Totaal overbodig. Ze deden maar wat op het ministerie. Ze kwamen met belachelijke maatregelen, er ging van alles fout. We waarschuwden, maar er werd niet naar ons geluisterd. We stonden erbij en keken ernaar. Op ons eigen erf, waar we ineens helemaal niets meer te vertellen hadden?, aldus Schutte.

De volgende mokerslag liet niet lang op zich wachten. ?We kregen begin juli een brief dat we 150.000 gulden gekort zouden worden. Door wat administratieve foutjes. Alsof ze ons helemaal de vernieling in wilden helpen. Dat is later teruggedraaid. Maar een leuke zomer werd het nooit meer.?

Schutte bouwde aan een nieuw bedrijf. Hij heeft 140 koeien staan, aan varkens doet hij niet meer. ?Er is de afgelopen jaren op het gebied van wetgeving flink wat veranderd. Maar of het nu echt beter is? Ik zit weer flink in de piepzak. Ik weet namelijk hoe het doenscenario eruit ziet.?

Schutte raakte op één dag al zijn vee kwijt, zijn collega Jacques Gommers uit het Brabantse Oosteind kampte zes jaar geleden, door het vervoersverbod, wekenlang met overbevolkte stallen. ?Normaal had ik er achtduizend, toen tienduizend. De trekker stond buiten, ook in die schuur liepen varkens.?

De ervaring helpt, de trekker kan eventueel weer naar buiten. ?Er zijn altijd oplossingen. Maar wat ik me van zes jaar geleden vooral herinner is de geestelijke spanning. Je wordt gek van de onzekerheid. Je beseft dat je het nog een tijdje kunt uitzingen, maar hebt geen idee of het een kwestie van dagen of weken wordt. Je hebt het niet zelf in de hand. Dat machteloze gevoel. Verschrikkelijk.?

Maar eigenlijk wil hij daar nog helemaal niet aan denken. ?Je moet jezelf niet nu al gaan pijnigen?, aldus de 52-jarige varkenshouder, die er gisteren voor koos in de buurt van teletekst te blijven.

Er is geleerd van de rampspoed van toen, zegt hij. ?Alles is strenger. Maar of het afdoende is? In 2001 begon het ook in Engeland, ook bij eentje. Die onzekerheid rond ziektes hoort bij het leven van een varkensboer.?

bron: [www.trouw.nl]