Quote:
Chemours in Dordrecht hoeft van de rechter op dit moment de uitstoot van PFAS nog niet te hebben verminderd met 99 procent. Dat zou technologisch niet haalbaar zijn. Die eis wordt dan ook voorlopig geschrapt uit de update van de vergunning die de provincie Zuid-Holland een aantal jaar geleden heeft afgegeven. Die vergunning is overigens op veel meer punten aangepast, nadat Chemours beroep aantekende tegen de ‘nieuwe regels’.
Laatste
Reacties
Chemours in Dordrecht hoeft van de rechter op dit moment de uitstoot van PFAS nog niet te hebben verminderd met 99 procent. Dat zou technologisch niet haalbaar zijn. Die eis wordt dan ook voorlopig geschrapt uit de update van de vergunning die de provincie Zuid-Holland een aantal jaar geleden heeft afgegeven. Die vergunning is overigens op veel meer punten aangepast, nadat Chemours beroep aantekende tegen de ‘nieuwe regels’.
De rechtbank in Den Haag deed vrijdag uitspraak over de zaak. De vergunning van chemiebedrijf werd op veel punten aangepast. Dat gebeurde deels op verzoek van het bedrijf, dat om een voorlopige voorziening had gevraagd. De rechter heeft daarin bepaald aan welke voorschriften de PFAS-producent zich moet houden tot de beroepszaak over de vergunning van Chemours is behandeld.
PFAS zijn door de mens gemaakte chemische stoffen met water-, vet- en vuilafstotende eigenschappen, gebruikt in producten zoals anti-aanbakpannen, regenkleding en blusschuim. Ze breken niet af in het milieu en kunnen schadelijk zijn voor gezondheid en ecosystemen.
De provincie Zuid-Holland publiceerde in 2022 een zogeheten revisievergunning, een actualisatie van de originele ‘hoofdvergunning’ van Chemours uit 2013. Dit document gaat over alle milieuaspecten waaraan de kunststoffenproducent zich moet houden. Chemours tekende beroep aan tegen die herziening, overigens net als netbeheerder Stedin, waterschap Hollandse Delta en de drinkwaterbedrijven Oasen en Evides. De beroepszaak wordt naar verwachting dit najaar behandeld. De uitspraak is dan begin 2026.
Nieuwe meetmethoden
Chemours verzet zich op heel wat punten tegen de strenge aanpak van de provincie. De voorzieningenrechter heeft nu bepaald welke voorschriften wel al in werking treden en welke voorlopig worden geschorst. Op de zitting van 12 december vorig jaar ‘onderhandelden’ de advocaten van beide partijen over de formulering van bepaalde voorschriften. De rechter heeft nu besluiten genomen over deze voorschriften en over de punten waar betrokken partijen samen niet uitkwamen. Zo moet Chemours voor 1 maart informatie verstrekken over de beschikbaarheid van nieuwe meetmethoden en detectiegrenzen voor PFAS-verbindingen.
We zijn al keihard bezig de uitstoot te minimaliseren
Harmen Geers, woordvoerder Chemours
De provincie Zuid-Holland zegt met haar advocaat ‘de uitspraak grondig door te nemen om de gevolgen goed in beeld te krijgen’. Ook Harmen Geers, woordvoerder van Chemours, zegt dat het bedrijf de boel nog moet bestuderen. Hij zegt blij te zijn dat de rechters hebben ingezien dat de uitstoot terugbrengen met 99 procent op dit moment technologisch nog niet haalbaar is. ,,We zitten nu op 80 procent, de techniek is nog niet klaar voor meer. Dat neemt niet weg dat Chemours het doel van 99 procent wél heeft, natuurlijk. We zijn al keihard bezig de uitstoot te minimaliseren.”
Beide partijen troffen elkaar de afgelopen jaren regelmatig in de rechtbank. Het bedrijf, dat in het verleden grote hoeveelheden PFAS uitstootte en daarmee de omgeving vervuilde, vocht onder meer aangescherpte vergunningseisen aan en ook dreigende boetes (last onder dwangsom) voor de uitstoot van onvergunde stoffen.
Gedreigd met straf
Vorige week legde de provincie Chemours weer een last onder dwangsom op, omdat het bedrijf een stof loost waarvoor het (nog) geen vergunning heeft. Het gaat om de PFAS-soort tetrafluorpropaanzuur (TFPrA). Het Dordtse bedrijf zou al langer op de hoogte zijn geweest dat de lozing illegaal is, maar meldde deze niet eerder aan de autoriteiten terwijl dit wel verplicht is. Chemours kan nog tegen de opgelegde last onder dwangsom in beroep.
Ongeneselijk ziek worden van de zware industrie is minder erg dan dat de wens natuur misschien veranderd door de veehouderij.