Boerenacties, in 5 jaar en 50 jaar tijd. (Actie! Actie! Actie!)

Door Piet Hermus,

Als het 1 oktober 2019 prachtig stralend weer was geweest, zoals de weken ervoor, dan waren alle akkerbouwers bezig met het rooien van aardappelen en was de maisoogst in volle gang geweest. De aangekondigde demonstratie op het Malieveld door Agractie en FDF zou dan in het water gevallen zijn. Doordat het juist al een week zeiknat weer was, konden veel akkerbouwers meedoen met de protesten vanuit aanvankelijk vooral veehouders. Dat een dag eerder de veerpont vanuit Texel vol trekkers de overtocht maakte op weg naar Den Haag, was voor veel twijfelaars het teken om ook te gaan. Dus was er die dag wel een bomvol Malieveld. De machtsdominante agrarische deelsectoren, als varken en koe, hadden volop reden tot protest. Logisch gezien de gure politieke milieu- en dierenextremistenwind die er waaide sinds o.a. PvdD actief hun utopische wenswereld probeerde uit te rollen. PAS-vonnis en Tjeerd deden de rest. Het bleef dat najaar slecht weer met een hete boerenactieherfst als gevolg.

Ook in 1974 was er volop boerenprotest, zoals in een nokvol Utrechts stadion Galgenwaard tegen het beleid van regering en EU. Dat was in een tijd dat bijna iedereen tegen alles demonstreerde. In 1990 waren er akkerbouwacties tegen de instortende graanprijzen, met een groot zwijgen vanuit de veesectoren en (aanvankelijk) van de bestuurders van de toen machtige belangenorganisaties. Ik ben dat niet vergeten. Dat waren redenen voor oprichting van de NAV. Voor de ene boer was graan de basis van een inkomen en voor de ander een kostenpost. Weinig actie en solidariteit ook voor de kleine deelsectoren als champions en witloftrek, die bijna ter ziele zijn. Zij zijn niet dominant en het ontbreekt ze aan grote schreeuwers.

1 van de interne oorzaken van deze succesvolle 1 oktoberactie 2019 was het onbenul van het LTO-Melkveebestuur in de jaren tot aan 2015, door in te zetten op groot, te intensief, een snelle sectorale groei maar met hoge kosten, wat de markt niet aankon. De onvrede bij melkveehouders was groot na het einde van de quotering, een milieuruimte die er niet was en met een twijfelachtig voortbestaan van de derogatie. Hoogmoed komt voor elke val, altijd en elke keer weer. Nadruk zou moeten liggen op evenwicht voor de gehele agrarische sector.

Ik zie hierdoor weinig goed boerenbestuur in eigenlijk alle bonden en actiegroepen, nieuw en oud. Er is amper visie. Hierdoor zijn wij boeren met alle boerenorganisaties steeds irrelevanter geworden, ondanks dat er een BBB is.

Piet Hermus, Zevenbergschen Hoek, akkerbouwer

Bron: Nieuwe Oogst

Foodlog discussie: foodlog.nl/artikel/…