Door Jack Rijlaarsdam,
Langzaamaan beginnen de gevolgen van het schrappen door de Raad van State van het Programma Aanpak Stikstof (PAS) duidelijk te worden. Niet alleen de veehouderij zit in de knel, ook de bouw, industrie en het verkeer mogen niet langer uitbreiden. De Raad van State heeft tevens aangegeven dat extern salderen als oplossingsrichting is toegestaan. Dit is een mooi woord voor het inpikken van andermans productieruimte, eventueel tegen een financiële vergoeding.
Linda Janssen, voorzitter van de POV, sorteerde hier enkele weken geleden al op voor. Zij stelde in een opiniestuk voor dat de veehouderij de stikstofruimte, die ontstaat door ammoniak reducerende maatregelen toe te passen, te gelde zou kunnen maken. Indirect pleit zij hiermee voor verhandelbare stikstofrechten. Best opvallend, want in het fosfaatrechtendossier wilde de POV juist niet dat varkensrechten aan melkveehouders verkocht konden worden. De POV wilde de productieruimte behouden voor de blijvers en was bevreesd voor het opdrijven van de kostprijs in de varkenshouderij.
Het lijkt een sympathiek voorstel: stoppers worden warm gesaneerd en investeringen in milieutechniek brengen eindelijk geld op. De keerzijde is ook duidelijk. De gewenste stikstofrechten worden gekocht door de hoogste bieders. De rendementen in bouw en industrie zijn aanmerkelijk hoger dan dat het in de veehouderij is, het lijkt daarom voor de hand te liggen dat alle rechten buiten de sector belanden. Individuele bedrijfsgroei wordt daardoor zo goed als onmogelijk.
Sectoraal ontstaat er uiteindelijk ook een probleem. Wanneer bijvoorbeeld de helft van de stikstofruimte wordt weggekocht, zal een enkele zuivelaar misschien blij zijn dat er minder verlieslatende melk afgenomen hoeft te worden. Uiteindelijk komt echter ook de helft van de capaciteit van toeleverende en afnemende bedrijven zoals voerleveranciers, zuivelfabrieken en slachterijen leeg te staan. Dit zal menig bedrijf de kop kosten.
Het is nu zaak voor onze belangenbehartigers de knopen te tellen. Een pleidooi voor verhandelbare milieuruimte is spelen met vuur. Voor toekomstige stoppers zal het een mooie aanvulling op het pensioen worden, maar voor de overige bedrijven zal er geen ontwikkelingsruimte meer zijn. Het is net vanuit wiens gezichtspunt je het bekijkt: warme sanering of opheffingsuitverkoop.
Deel ook jouw kennis en inzicht
Hebben de thema's ammoniakrechten geen geheimen voor jou? Dan kunnen we jouw kennis en inzicht goed gebruiken! Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de melkveehouderij kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste
Reacties
Resultaat is enorme chaos in een sterk krimpende sector
Velen zullen stoppen ongeacht beleid
Doe dan voor de verandering een keer iets voor de boer i.p.v. big agri in de kont kruipen
Niemand verplicht je om te verkopen. Alleen uitbreiden zal moeilijker worden. Moet dat dan alsmaar?
Het gaat om serieus geld en elke ondernemer/ bedrijf moet daar zijn eigen keus in maken.
De vraag is eigenlijk, wat is er in totaliteit aan de agrarische sector vergund en wat wordt er daadwerkelijk benut. Mocht er veel ruimte in zitten dan is het verhandelbaar maken van ammoniakrechten tussen agrarisch en industrie/bouw/infra geen optie voor beleidsmakers.
1-0 voor heet saneren
Sjaak is dik genoeg